Quantum redactiones paginae "De rerum natura (Lucretius)" differant

[[Fasciculus:Lucretius, De rerum natura.jpg|thumb|Exemplar libri ''De rerum natura'' anno [[1483]] in Italia factum.]]

'''''De rerum natura''''' est [[poesis didactica|poëma didacticum]] a [[Lucretius|Lucretio]], [[poeta]] [[philosophia|philosophoque]] [[Roma antiqua|Romano]], [[saeculum 1 a.C.n.|saeculo 1 a.C.n.]] scriptum, in quo [[auctor]] philosophiam exponit [[philosophi Epicurei|Epicuream]] ut [[homo|homines]], [[religio]]ne relicta, in sententiam [[Epicurus|Epicuri]] transeant.

Epicurus affirmabat hominum tristitiam atque corruptionem penitus ex [[deus|deorum]] potestatisque notione iraeque[[ira]]eque timore, quae multis credebatur in calamitatibus incommodisque vitae[[vita]]e praesentis inlustrariinfligi,  exortum esse. Praeter hoc, secundum Epicurum, timor mortis, utrum pavor certus tormentorum nocentibus aab ipsis deis dandorum, an cura incerta ambiguaque, causa ignominiorum multorum esse. Propositio doctrinae Epicuri ipsa liberatio metuum supra dictorum conditusque [[pax|pacis]] maxime erat. Epicurus ergo deos adfirmavit, existentiam quorum non enim negabat, vivere paceque integra semper frui, omnibus homines passionibus, desideriis, metibusque sollicitantibus liberos alienosque omnino, maxime mundi incuriosos, atque hominum et virtutibus et facinoribus immotos esse. Ad hanc propositionem defendendam usus [[Democritus|Democriti]] [[atomismus|atomismo]] est, quo conatus mundum materialem demonstrare non enim Enteente Supremosupremo confectum esse sed ex [[elementum chemicum|elementorum]], quae semper aderant simplicibus gubernati legibus, commixtione forte evenisse. Lucretio opus datum, has ideas facunde, plane, et integre exponere atque explicare. Suus labor, conatus fuit omnes mundi naturalis res persolvi legibus naturalibus[[natura]]libus sine divom posse probandi. 

Incepto poëmate[[poëma]]te, Lucretius [[Venus (dea)|Venerem]] invocat ut et versus suos decoret et [[bellum]] a [[Roma antiqua|Romanis]] avertat; hi autem versus non propria vi sunt legendi, Lucretius enim [[deismus|deista]] fuit, qui dubitavit [[deus|deos]] res mundanas curare. Omnem [[universum]] vel [[natura]]m ex [[atomus|atomis]] creantur [[fors|fore]] sive [[clinamen|clinamine]] putavit. Quibus scriptis poeta [[religio]]nem damnans hanc et falsam affirmat et maleficam.