Quantum redactiones paginae "Aeolus" differant
Content deleted Content added
m Pars vicificanda |
No edit summary |
||
Linea 1:
[[Fasciculus:Aeolus1.jpg|thumb|Aeolus
'''Aeolus''' ([[Graece]] {{Polytonic|Αἴολος}}) est [[mythologia Graeca|mythologiae Graecae]] et [[mythologia Romana|Romanae]] persona vim ventorum repraesentans, ut ex [[paretymologia]] [[Homerus|Homerica]] apparet. Constat enim Homerum eosve cantores, quibus usus est auctoribus, credidisse ''Aeolum'' ad vocabula q.s. {{Polytonic|αἰόλος}} 'velox; coruscus', {{Polytonic|αἰόλλειν}} 'velociter huc illus movere, micare', {{Polytonic|ἀέλλα}} 'turbo' referri.<ref>Dyer (1964: 127-129).</ref>
{{Pars vicificanda}}▼
Aeolus Graecus deus ventos filiusque Neptunus et Helenae est. Vibus Datis a Junoni, regina omni dei, detinet ventum suum in maxima antra in insulam Aeola. Aeolus habuit sex filios et sex filias, qui in matrimonium ducere. Maximi filii quattuor aeoli exsistebant ventos movenda. auster et septentrio et vesper et eurus erant. In Aeneide, cum Juno persuasit Aeolum, tollet ventos ut naves devastarentur. Juno voluit ei Romam non instituere. Juno fecit hunc offerenti et Deiopea, quae pluchra nympha est, et eturnum matrimonium. Aeneas constandus sustulit suum ventum. Hoc audito Neptuno, Deo maris, imperavit ventos ne moverent marem suum iterum. Proinde dicere Aeolum.▼
== Notae ==
<references />
== Bibliographia ==
* Dyer, Robert R. (1964) On describing some Homeric Glosses. ''Glossa'' 42: 121–131.
{{myth-stipula}}
Line 8 ⟶ 18:
[[Categoria:Mythologia Graeca]]
[[Categoria:Ventus]]
▲{{Pars vicificanda}}
▲Aeolus Graecus deus ventos filiusque Neptunus et Helenae est. Vibus Datis a Junoni, regina omni dei, detinet ventum suum in maxima antra in insulam Aeola. Aeolus habuit sex filios et sex filias, qui in matrimonium ducere. Maximi filii quattuor aeoli exsistebant ventos movenda. auster et septentrio et vesper et eurus erant. In Aeneide, cum Juno persuasit Aeolum, tollet ventos ut naves devastarentur. Juno voluit ei Romam non instituere. Juno fecit hunc offerenti et Deiopea, quae pluchra nympha est, et eturnum matrimonium. Aeneas constandus sustulit suum ventum. Hoc audito Neptuno, Deo maris, imperavit ventos ne moverent marem suum iterum. Proinde dicere Aeolum.
| |||