Quantum redactiones paginae "Bonifatius (sanctus)" differant

Bonifatius, antea Vinfridus appellatus, apud Anglos natus est circa annum sexcentesimum septuagesimum tertium. Monasterium Exeterense ingressus et sacerdotio auctus, magno animarum lucro in praedicatoris munere est versatus. Anno septingentesimo undevicesimo, in [[Germania]]m profectus, zelo augendae fidei accensus, apud Frisones Evangelium praedicavit. In Angliam reversus, cum per biennium monasterio sanctissime praefuisset, superioris munere abdicato, [[Roma]]m se contulit, ubi a [[Gregorius Iv|Gregorio Papa secundo]] Bonifatii nomen accepit, et in Germaniam missus, Thuringiae Saxoniaeque populos fidem christianam docuit. Ad Frisones reversus, cum sancto Villibrordo, magno fructu Evangelium praedicavit. Mox Romam accersitus, episcopali dignitate insignitur, et in Germaniam iterum profectus, [[Hassia]]m et [[Thuringia]]m ab idololatriae reliquiis penitus expurgavit. Sedis Apostolicae legatus creatus et Moguntinus Archiepiscopus, plures erexit, et, per se vel per discipulos, administravit ecclesias. Frisonibus demum ad idololatriam relapsis Evangelium praedicare rursus aggressus, cum Eobano episcopo multisque aliis, iuxta Bornam fluvium cruenta caede peremptus, martyrii palmam accepit, anno Domini septingentesimo quinquagesimo quarto. Eius corpus in Fuldensi monasterio conditum est. Eius festum agitur Nonis Iuniis.

 

 

[[de:Bonifatius]]