Quantum redactiones paginae "Syllaba" differant

== De syllabificatione ==

Hic praecipue de syllaba prosodiaca agitur, quippe quae maximi momenti sit [[phonetica]]e nec non [[grammatica]]e generali, et quidem [[phonologia]]e ac metricae linguarum classicarum. Syllaba in scriptione [[Hyphen|lineola conexiva]] indicatur. Verbum enim, si lineam excedere videatur, in partes dividitur lineolaque ( - ), ut sub uno sensu sint, conectitur. Etsi certe lineolam conexivam praestet in prosodiacarum syllabarum confinio scribi, hic usus in scriptione non observatur.<ref>De syllabis in scriptione dividendis, v. Lindsay (1963: 124-12); Allen (1973: 29-30).</ref> Immo, in antiquorum textuum editionibus id agitur, ut lineola conexiva syllaba aperta efficiatur, dum modo initium proximae syllabae ex talibus constet consonantibus sibi cohaerentibus, quae in initio verbi permittantur. Itaque ''potestas'' ab editoribus grammaticos antiquos secutis ''po-te-stas'' syllabificatur,<ref>"''potestas'', novissima syllaba ''stas'' erit" ([[Cassiodorus|Cassiod.]] ''De orthographia'' 7.205.1 Keil).</ref> quippe cum [[phonema]]tum series /st/ in initio verbi, ut in ''statu'', licita sit. At syllabificatio ''po-te-stas'' cum rebus prosodiacis discrepat, cum quidem metri prosodiaci causa necesse est secundam vocis ''potestas'' [po·tes·ta:s] syllabam clausam et positione longam esse:

 

Constat quidem has syllabificationis leges a Graecis mutuatas esse. Itaque secundum grammaticos etiam ''a-mnis'' syllabificari debet: "debemus ''m'' et ''n'' sequenti syllabae dare in scribendo, quoniam invenitur sermo qui ab his consonantibus inchoetur, ut ''Mnestheus''."<ref>[[Maurus Servius Honoratus|Serv.]] ''In Donati artem maiorem'' 4.427.20.</ref> Etiam haec doctrina cum usu prosodiaco [am·nis] discrepat:

 

Apud orthographos antiquos consonantes muta (''b p d t g c'') et liquida (''l r'') coniunctim eidem syllabae dabantur, verbi gratia ''in-te-gra, pa-tris, te-ne-brae''. Quod ad prosodiam attinet, muta cum liquida modo positionem facit (ut [in·teg·ra]) modo non facit (ut [in·te·gra]):

 

Utrum huius generis varietas Graecae originis sit<ref>Skutsch (1985: 55-56).</ref> an socio-historicae elocutionis mutationi adscribi debeat,<ref>Timpanaro (1965).</ref> ambigitur. Sed non est infitiandum etymologicam verbi ''integra'' explanationem poscere, ut ''gr'' primum series heterosyllaba fuerit. Constat quidem et [in·te·gra] et [in·teg·ra] utique prosodiace valuisse.

== De metaplasmis syllabarum ==

Hic de contiguarum syllabarum [[Metaplasmus|metaplasmis]] agetur, qui aut deminutione aut auctu numeri syllabarum consistunt. Numeri deminutiones praesertim e subita et fortuita oratione ortae sunt et quidem idoneae ad pangendos carminum versus. Auctus autem potius ex verbis distincte et minutatim pronuntiatis esse videntur.