Quantum redactiones paginae "Sermo patrius" differant

Content deleted Content added
No edit summary
m &c. &c. &c.
Linea 1:
'''Sermo patrius'''<ref>[[Cicero]], ''[[De finibus bonorum et malorum]]'' 1.4.4; [[Servius grammaticus]], ''[[Commentarii in Aeneidem]]'' 12.836</ref> vel '''patrius sermo'''<ref>[[Lucretius]]: "patrii sermonis egestas"; in Cassell's, s.v. ''sermo.''</ref><ref>[[Cicero]], ut videtur: "''patrius sermo,'' Cicéron. Fin. 1 langue maternelle, langue nationale" in http://fr.wiktionary.org/wiki/patrius.</ref><ref>[[Livius]], 34, cap. 31: "pluribus me et ipse egisse quam pro patrio sermone fateor."</ref><ref>[[Tacitus]], Ann. 2, 60, 4: "Jussusque e senioribus sacerdotum patrium sermonem interpretari."</ref><ref>[[Plinius maior]], Ep. 2: "patrio sermone, non instititio et inducto, aliquid exprimere." In Ainsworth, p. 691.</ref><ref>Paulus Diaconus, v.: "[Chrodegang,] decorus ac facundus in Latino et in patrio sermone," locus in ''A Dictionary of Christian Biography, Literature, Sects and Doctrines,'' edd. Gulielmo Smith et Henrico Wace (Londinii: John Murray, 1877), 499.</ref><ref>[[Eusebius]], ''Hist. Eccl.,'' 3, cap. 24, de Sancto Matthaeo: "Evangelium suum patrio sermone conscribens . . . relinquebat."</ref><ref>[[Iordanes]]: "repperit in populo suo quasdam magas mulieres, quas patrio sermone Haliurunnas is ipse cognominat." Locus in Arne Soeby Christensen, ''Cassiodorus, Jordanes and the History of the Goths: Studies in a Migration Myth'' (Hafniae: Museum Tusculanum Press, 2000), 241.</ref><ref>"Joannes Aventinus, a Bavarian, [whose real name was Thurmaist, and] who wrote about the year 1520, has a curious passage: 'a great number of verses in praise of the virtues of Attila are still extant among us, patrio sermone more majorum perscripta.' ''Annal. Boior.'' 1. ii. p. 130, edit. 1627." Thomas Wartion, ed. W. Carew Hazlitt, ''History of English Poetry from the Twelfth to the Close of the Sixteenth Century,'' vol. 1. (Londinii, 1871) 136.</ref><ref>[[Leo XIII|Leo PP. XIII]]: "Vagiit suaviter in eius ore patrius sermo recens" (''The Dublin Review,'' Ian. 1883, p. 205).</ref><ref>L. Pineau: ''Saxo Grammaticus: quid et quo modo ad gesta Danorum conficienda ex carminibus patrio sermone traditis hauserit'' (Turonibus: E. Arrault, 1901).</ref><ref>Jan den Boeft, de libro ''Patrii sermonis egestas: Einstellungen lateinischer Autoren zu ihrer Muttersprache'' (Beiträge zur Altertumskunde Band 150, München-Leipzig: K.G. Saur Verlag, 2000) scribens: "Curiously, whereas most European languages have the term 'mother tongue', the correct Roman equivalent is 'patrius sermo'" (in ''Bryn Mawr Classical Review,'' 15 Maii 2001). Pro fonte tituli ("Patrii sermonis egestas"), vide Lucretium supra.</ref><ref>"Dr. Short's . . . doctoral dissertation, 'Sermo, Sanguis, Semen: An Anthropology of Language in Roman Culture,' explores the relation of the terms patrius sermo and purus sermo in Roman culture." De Gulielmo short apud situm http://utsa.academia.edu/WilliamShort.</ref><ref>"The present study . . . looks at the context in which Alexander’s ''patrius sermo'' occurs in Curtius' [Q. Curtius Rufus'] account of the Philotas affair and what its significance may be, as far as a Makedonian mode of speech is concerned." De patrio sermonis [[Alexander Magnus|Alexandri]] apud situm http://www.history.ccsu.edu/elias/AlexandrosPatrius.htm.</ref> est prima cuiusdam [[lingua]], ab origine discita. Interdum, cum liber a [[parens|parentibus]] aut [[homo|hominibus]] erudiatur varios sermones dicentibus, has linguas simul potiri potest, omnis ut patrius sermo habita.
{{Wiktionary|sermo patrius}}
'''Sermo patrius'''<ref>[[Cicero]], ''[[De finibus bonorum et malorum]]'' 1.4.4; [[Servius grammaticus]], ''[[Commentarii in Aeneidem]]'' 12.836</ref> est prima cuiusdam [[lingua]], ab origine discita. Interdum, cum liber a [[parens|parentibus]] aut [[homo|hominibus]] erudiatur varios sermones dicentibus, has linguas simul potiri potest, omnis ut patrius sermo habita.
 
== Notae ==
<div class="references-small"><references /></div>
 
{{ling-stipula}}