Vicipaedia

Quantum redactiones paginae "Despotatus Epiri" differant

Browse history interactively
← Differentia superiorDifferentia proxima →
Content deleted Content added
VisualWikitext
pag. auxi
+formula:Chronologia Epiri Despotatus
Linea 1:
{{In progressu}}
{{Chronologia Epiri Despotatus}}
[[Fasciculus:LatinEmpire.png|thumb|Civitates in territorio antea [[Imperium Romanum Orientale|Imperii Romani Orientalis]] post quartam expeditionem sacram 1204]]
{| class="wikitable float-right"
|-
! colspan="2" | Chronologia civitatis Epiroticae
|-
| m. Apr. 1204
| Socii quartae expeditionis sacrae Constantinopolim capiunt.<br />Dissolutio distributioque Imperii Romani Orientalis.
|-
| autumno 1204
| Michael I Comnenus Ducas Artae rerum potitur<br />et civitatem Epiroticam condit.
|-
| 1212
| Magnae Thessaliae partes bello contra<br />Latinum Thessalonicae regnum capiuntur.
|-
| 1213–1214
| Bellum contra rem publicam Venetiarum.<br />Epirotes Dyrrachium Corcyramque capiunt.
|-
| 1214
| Expansio in Macedoniam, Lychnidus fit Epirotica.
|-
| initio 1215
| Michael I necatur. Frater Theodorus succedit.<br />Filium fratris Michaelem II fugat.
|-
| 1216
| Demetrius Chomatianus fit archiepiscopus Lychnidiensis.
|-
| 1217
| Imperator Latinus designatus Petrus de Courtenay<br />capitur ac interficitur.
|-
| 1217–1224
| Theodorus in Macedonia proficienter bellum gerit.
|-
| m. Dec. 1224
| Thessalonica capitur, dominium Latinum<br />in septentrionali Aegaei maris litore finitur.
|-
| 1225
| Theodorus imperator coronatur,<br />Thraciam invadit, Hadrianopolim capit.<br />Maximus civitatis ambitus, foedus cum Bulgaris.
|-
| 1230
| Theodorus Bulgaros petens vincitur,<br />pugna de Kokotnitza. Despota capitur,<br />civitas in plura dominia dissolvitur:<br />Epirus, Thessalonica, Thessalia et Acarnania.<br />In Epiro Michael II rerum potitur.
|-
| 1241
| Michael II hereditate Thessaliam accipit.
|-
| 1251
| Bella cum Romanis Nicaeis incipiunt:<br />Pugnae de Macedonia superiore, Albania media et Thessalia.
|-
| 1257
| Manfredus, rex Siciliae, Epirum aggreditur. Corcyram et<br />plures portus castraquae in Epiro septentrionali capit.
|-
| 1259
| Post pugnam de Pelagonia Epirus<br />potentia imperio Nicaeo cedit<br />et tantum vis regionalis remanet.
|-
| m. Iul. 1261
| Imperator Michael VIII Palaiologus Nicaeus<br />Constantinopolim furto capit, Imperium restituit.<br />Epirus autonomus permanet.
|-
| 1268
| Michaels II moritur: In Epiro filius Nicephorus I<br />succedit, Thessaliam frater germanus Ioannes accipit.
|-
| ab 1268
| Bella diutina ac societates alternae<br />cum regibus Neapolitanis et Imperio Romano Orientali.<br />Epirus plurima territoria ab Ioannina in <br />septentriones versus dimittit.
|-
| 1297
| Nicephoro I filius eius minor natu Thomas succedit.
|-
| a saec. 14<br />ineunte
| Populi Albanici maiore numero in Epiro considunt.<br />Multi a principibus mercede conducuntur.
|-
| 1318
| Nicolaus Orsini, comes palatinus Cephalleniae,<br />avunculum Thomas necat seque Epiri principem facit.
|-
| 1323
| Nicolaus a fratre Ioannes interficitur,<br />qui ei succedit, Cephalleniam autem amittit.
|-
| 1335
| Ioanni filius minor natu Nicephorus II succedit.
|-
| 1340
| Imperator Andronicus III Nicephorum II mittit<br />et Epirum denuo provinciam byzantinam facit.
|-
| 1348
| Tsar Serbicus Stephanus Dušan Epirum capit.<br />Terram fratri germano Simeoni Uroš dat.
|-
| 1355
| Stephanus Dušan moritur, imperium Serbicum<br />dilabitur. Perturbatis temporibus, quae sequuntur,<br />Nicephorus II denuo rerum potitur.
|-
| 1359
| Nicephorus II contra Albanos acie cadit,<br />Simeon Ioanninam denuo recipit.
|-
| 1366
| Thomas Preljubović fit gubernator Ioanninae<br />et Simeone mortuo (1370) dominus ibidem.
|-
| 1385
| Esau Buondelmonti fit despota Ioanninae.<br />Primus princeps Epiroticus Sultanum<br />Ottomanicum imperatorum agnoscit.
|-
| 1417–1449
| Epirus gradatium in Imperium Ottomanicum inseritur.
|}
 
'''Despotatus Epirus''' fuit una e civitatibus [[Graecia|Graecis]], quae in territorio antea [[Imperium Romanum Orientale|Imperii Romani Orientalis]] post [[Quarta expeditio sacra|quartam expeditionem sacram]] anno [[1204]] ortae sunt. Civitas finibus alternis usque ad [[saeculum 14|saeculum decimum quartum]] exeuntem exstabat. Regiones principales erant [[Epirus]], quae regio civitati nomen dedit, et [[Acarnania]]. Civitati continuae cum potentiis regionalibus pugnae erant gerendae, primo cum [[Bulgari]]s et Imperio Byzantino, quod rursus corroboratum est, postea cum [[Regnum Neapolitanum|Regno Neapolitano]] et [[Serbia|Imperio Serbico]], quae omnia Epirum ad imperium eorum adiungere studebant. In plura dominia dilapsus Epirus inter anno [[1386]]-[[1449]] gradatim in [[Imperium Ottomanicum]] insertus est.
 
Appellatio ''Despotatus Epirus'' fontibus illius temporis non adhibetur, nam despota ordinem in aulae byzantinae [[hierarchia]] denotat. Epirus autem semper autonomus ab [[Imperium Nicaeum]] sive ab Imperium Romanum restitutum fuit. Plerumque principes se ''Archontes'' aut simpliciter ''Kyrioi'' nominabant. Nihilo minus quidam Epiri principes post annum [[1230]] ab imperator byzantino titulo despotae ornati sunt.<ref>Fine, The Late Medieval Balkans. p. 68 s.</ref>
 
== Historia ==
[[Fasciculus:LatinEmpire.png|thumb|left|Civitates in territorio antea [[Imperium Romanum Orientale|Imperii Romani Orientalis]] post quartam expeditionem sacram 1204]]
 
== Bibliographia ==
Receptum de "https://la.wikipedia.org/wiki/Despotatus_Epiri"