Quantum redactiones paginae "Franciscus Mitterrand" differant

'''Franciscus Mitterrand''', [[Iarnacum|Iarnaci]] natus die [[26 Octobris]] [[1916]], [[Lutetia]]e mortuus [[8 Ianuarii]] [[1996]], fuit Praeses Francicae Rei Publicae et coprinceps [[Andorra]]e ab anno [[1981]] usque ad annum [[1995 fuit]], quo nullus Praesespraeses in [[Francia]] longius rerum potitus est.

Provinciali loco ortus, catholica[[Ecclesia Catholica|Catholica]] fide educatus, Franciscus Mitterrand aliquot annis cum viris dextrarum partium commercium habuit. Cum incipiente secundo orbis terrarum bello vulneratus captusque ab hostibus esset, bis terque fugere conatus est, et id tandem die [[10 Decembris]] [[1941]] ei successit. Postea pro regimine [[Philippus Petain|Philippi Petain]] laboravit, sed a fine anni [[1943]] [[Germania|Germanis]] collaborantibusqueconlaborantibusque resistere coepit et Lutetiae liberandae particeps fuit.

Legatus Nivernensium anno [[1946]] electus, iunior Minister Rei Publicae [[1947]], in administratione cui [[Paulus Ramadier]] praefuit, factus est, multosque magistratus sub quarta Re Publica gessit, sed ab anno [[1958]], [[Carolus de Gaulle|Carolo de Gaulle]] regnante, nihil nisi Nivernensium senator fuit. Octavum autem post annum candidatus sinistrarum partium ad Rei Publicae Praesidentiam fuit, qua in re, quamquam tandem non vicit, ei contigit De Gaulle ad secundum gyrum electionis protrahere. Anno [[1971]] secretarius primus partium [[socialista]]rum factus est, et postea conatus est Rei Publicae praeses fieri, commune programma cum [[communista|communistis]] [[radicalis|radicalibusque]] scribendo.

Tandem ei contigit ut [[10 Maii]] anno [[1981]] Praesespraeses eligeretur. Multis enim decretis, [[Petrus Mauroy|Petro Mauroy]] primo ministro, abrogavit mortis damnationem et auxit socialia minima et creavit vectigal maximarum fortunarum et dedit francicamFrancicam nationalitatemcivitatem omnibus advenis qui in Francia laborabant et divitias dedit scriniis litterarum scientiarumque laborisque et quintam hebdomadem ferialium dierum concessit laborantibus omnibus et 39triginta novem tantum horas laboris per hebdomadem praedixit, et cetera consulta tam ad interiorem quam ad exteriorem politicam fecit. Anno autem [[1984]], cum scholam reformare [[Petrus Mauroy]] non potuisset, [[Laurentius Fabius]] primus minister factus est, qui etiam pecuniariam inopiam Reirei Publicaepublicae curare conatus est.

Sed post victoriam dextrarum partium anno [[1986 Franciscus]] Mitterrand coactus est [[Iacobus Chirac|Iacobum Chirac]] primum ministrum nominare, qui duos annos administrationi praefuit. Denuo autem praeses anno [[1988]] electus est, et postea ad Europam[[Europa]]m confirmandam laboravit, Maastrichti tractatum adprobantibus Francicis; pro primo ministro habuit primum [[Michael Rocard|Michaelem Rocard]], deinde [[Editha Cresson|Editham Cresson]], denique [[Petrus Bérégovoy|Petrum Beregovoy]]; sed scriptoribus rerum praesentium divulgantibus mendacia de repetundis, paulatim male audierunt omnes qui Rem Publicam gerebant. Verum anno [[1993]] dextras partes rursus victores [[Eduardus Balladur|Eduardum Balladur]] primum ministrum nominavit, et ipse sibi otium cum litteris dedit, credens in vires spiritus. Mortuus est anno [[1996]], paulo post victoriam Chiraci.