'''Pēdĭtum''' (''-i'' n.)<ref>[[Catullus|Catulli]] 54.3.</ref> autvel '''crepitus''' (''-ūs'' m.)<ref>[[Cicero]]nis, ''[[Epistulae ad familiaribus]]'' 9.22.5 etc.</ref> (pleniterplenius ''crepitus ventris''<ref>[[Suetonius|Suetonii]], ''[[De vita Caesarum]]'' "Divus Claudius" 32.</ref>) est sonitus, qui e culo emittituremissus. Expulsio [[gas|aeris]] e ventre sine crepitu nomine "'''flātus''' (''-ūs'' m.) '''ventris'''"<ref>Suetonii, ''De vita Caesarum'' "Divus Claudius" 32.</ref> verboque "''vissio''"<ref>Cf. Ciceronis, ''Epistulae ad familiaribus'' 9.22.4 (verbo ipso non utens).</ref> distinguitur.
==Eruditorum gravissimae sententiae==
[[Suetonius]], in ''vita Claudii'', 32: "Dicitur - inquit - etiamDicitur—inquit—etiam meditatus edictum, quo veniam daret flatum crepitumque ventris in convivio emittendi, cum periclitatum quendam pro pudore ex continentia reppulisset."
[[Erasmus]], Adagia, Tussis pro crepitu: "Dici solitum, quoties aliquis perplexus aliud pro alio simulat - velutisimulat—veluti si quis in adulterae domo deprehensus fingeret se quippiam mercatum venisse. Translatum ab iis, qui crepitum clara tussi dissimulant, quod genus homines etiam hoc tempore non raro magno cum riso deprehenduntur."
Musa macaronica libenter crepitus memorat; sic [[Theophilus Folengo|Folengo]] in Baldi libro VI, 285:
