Quintus Iunius Blaesus

Quintus Iunius Blaesus (nescimus, quando natus sit, mortuus est post annum 31) senator Romanus temporibus Augusti et Tiberii imperatorum fuit. Proconsul Siciliam administravit. Tum anno 10 ab 1 Iulii consul suffectus fuit. Anno 14 legatus Augusti pro praetore Pannoniae militum seditionem, morte Augusti nuntiata factam, a Druso Tiberii filio adiutus compressit^[1]. Annis 21 ad usque 23, ut qui avunculus Lucii Aelii Seiani erat, sine sortibus proconsul Africae a senatu factus^[2] contra Tacfarinam ducem Numidarum feliciter pugnavit et eius fratres cepit. Tiberius bello nondum finito Blaeso insignia triumphalia dedit et eum imperatorem a militibus suis salutari sivit^[3]. Idem Seianus anno 31 coniurationis accusatus et iussu Tiberii caesus cursui honorum Blaesi finem imposuit. Filius eius Quintus Iunius Blaesus anno 26 consul suffectus fuerat^[4].

Notae

↑ Tacitus, Ann. I.16-29. Dio Cassius 57.4. Velleius Paterculus II.125.
↑ Tacitus, Ann. III.35 et 58
↑ Tacitus, Ann. III.72-74
↑ Der Neue Pauly, Stuttgardiae 1999, T. 6, c. 66

[1] Tacitus, Ann. I.16-29. Dio Cassius 57.4. Velleius Paterculus II.125.

[2] Tacitus, Ann. III.35 et 58

[3] Tacitus, Ann. III.72-74

[4] Der Neue Pauly, Stuttgardiae 1999, T. 6, c. 66

[1]

[2]

[3]

[4]