Sancti Pirminii sedes

Sancti Pirminii sedes,^[1]^[2]Theodisce Pirmasens^[3] est urbs in Rhenania-Palatinatu circa annum 860 condita.

Sedes S. Pirminii erat diu Germaniae pristinum caput industriae machinalis calceorum. Ibidem sita est vetustissima domus fabricatoria calceorum Germaniae. Hodie quattuordecim e centum homines carent labore.

Scholae

Incolae notabiles

Hugo Ball

Nota

↑ "Vorangeschickt sei eine neue Deutung des Ortsnamens Pirmasens, im mittelalterlichen Latein Sancti Pirminii Sedes genannt ..." (p. 347 apud Google Books)
↑ "Pirmii sedes", per errorem? J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
↑ lingua Gothica occidentali Pirminisensna seu *Pirminiseusna (p. 347 apud Google Books), cf. "locus qui nunc vocatur Pirminisensna, idcirco quia in illo tempore subulcorum sancti Pirminii erant electae mansiunculae": Monumenta Germaniae historica ~ Scriptores 15.1.28 (vide p. 208 nota 235 apud Google Books). Eodem sensu Richard Antoni, Leben und Taten des Bischofs Pirmin (Stuttgartiae: Thorbecke 2002, p. 88 ISBN 3-7995-4409-7). Qua ratione "Pirminisensna", in editione anteriori Orbis Latini sub specie nominis Latini relata, ex editione 1972 omissa est.
↑ De educatione ad sedem S. Pirminii

Nexus externi

Situs geographici et historici: Locus: 49°12′0″N 7°36′0″E • OpenStreetMap • GeoNames • "07317000" apud Statistik-Portal • Store norske Lexikon

Imagines

Insigne
Ecclesia Sancti Pirminii
Ecclesia Sancti Ioannis
Aspectus duarum ecclesiarum
Via tiliarum
Officina quondam Rheinbergeri
Angulus viarum stagni et sagittarii
Schola Wittelsbachensis
Neuffer ad hortos
Scala avium

[1] "Vorangeschickt sei eine neue Deutung des Ortsnamens Pirmasens, im mittelalterlichen Latein Sancti Pirminii Sedes genannt ..." (p. 347 apud Google Books)

[2] "Pirmii sedes", per errorem? J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3

[3] ua Gothica occidentali Pirminisensna seu *Pirminiseusna (p. 347 apud Google Books), cf. "locus qui nunc vocatur Pirminisensna, idcirco quia in illo tempore subulcorum sancti Pirminii erant electae mansiunculae": Monumenta Germaniae historica ~ Scriptores 15.1.28 (vide p. 208 nota 235 apud Google Books). Eodem sensu Richard Antoni, Leben und Taten des Bischofs Pirmin (Stuttgartiae: Thorbecke 2002, p. 88 ISBN 3-7995-4409-7). Qua ratione "Pirminisensna", in editione anteriori Orbis Latini sub specie nominis Latini relata, ex editione 1972 omissa est.

[4] De educatione ad sedem S. Pirminii

[1]

[2]

[3]

[4]