Persona (ius)

Ad significationem generalem vocis "persona" vide paginam Persona.

Persona in re iuridice est quisque homo qui ante iudicem appareat.

Origo notionis

Origo personae iuris erat Boëthius qui in suo "De consolatione philosophiae"^[1] sectione "Contra Eutychen" definivit ut, "Quocirca si persona in solis substantiis est atque in his rationalibus substantiaque omnis natura est nec in universitalius sed in individuis constat, reperta personae est definitio: "naturae rationalilis individua substentia".

Haec theoria per theologiam trinitatis a Thomas Aquinas origo philosophiae dignitatis personae sive personalitatis Immanuelis Kantii est, etiam philosophia "faciei" Emmanuelis Levinas.

Personae physicae ac iuridicae

Etiam habemus sensu abstracto personas loco hominum, sicut societates effectorias, imperium.

Homo ente iura et obligationes habente persona physica appellatur cum societates vel instituta iura et obligationes habentes personae iuridicae appellentur.

Exempli gratia, in Codice iuris canonici^[2] de personis et physicis et iuridicis tractatur:

Canon 76 § 1:
Privilegium, seu gratia in favorem certarum personarum sive physicarum sive iuridicarum per peculiarem actum facta, concedi potest a legislatore necnon ab auctoritate exsecutiva cui legislator hanc potestatem concesserit.

De personis physicis dicit:

Canon 96:
Baptismo homo Ecclesiae Christi incorporatur et in eadem constituitur persona, cum officiis et iuribus quae christianis, attenta quidem eorum condicione, sunt propria, quatenus in ecclesiastica sunt communione et nisi obstet lata legitime sanctio.^[3]

Et de personis iuridicis dicit:

Canon 113 § 2:
Sunt etiam in Ecclesia, praeter personas physicas, personae iuridicae, subiecta scilicet in iure canonico obligationum et iurium quae ipsarum indoli congruunt.

Notae

↑ Textus apud Vicifontem.
↑ Textus in situ vaticano.
↑ Nihilominus, homo extra Ecclesiam etiam persona habetur. Vide e.g. can. 1086 § 1: "Matrimonium inter duas personas, quarum altera sit baptizata in Ecclesia catholica vel in eandem recepta, et altera non baptizata, invalidum est." Et can. 1476: "Quilibet, sive baptizatus sive non baptizatus, potest in iudicio agere..."

[1] Textus apud Vicifontem.

[2] Textus in situ vaticano.

[3] Nihilominus, homo extra Ecclesiam etiam persona habetur. Vide e.g. can. 1086 § 1: "Matrimonium inter duas personas, quarum altera sit baptizata in Ecclesia catholica vel in eandem recepta, et altera non baptizata, invalidum est." Et can. 1476: "Quilibet, sive baptizatus sive non baptizatus, potest in iudicio agere..."

[1]

[2]

[3]