Ogiona cum Sancto Stephano
Italiae municipium
Ogiona cum Sancto Stephano (Italiane: Oggiona con Santo Stefano) est municipium Italiae, circiter 4 330 incolarum, in Regione Langobardia et in Provincia Varisiensi situm. Incolae Ogionenses et Stephanenses appellantur.
Ogiona cum Sancto StephanoRes apud Vicidata repertae:
Civitas: Italia
Locus: 45°42′15″N 8°49′0″E
Numerus incolarum: 4 331
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Ogiona cum Sancto Stephano: situs
Locus: 45°42′15″N 8°49′0″E
Numerus incolarum: 4 331
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Gestio
Procuratio superior: Provincia Baretiensis
Geographia
Superficies: 2.75 chiliometrum quadratum
Territoria finitima: Cassanum Magnagum, Cavaria cum Premezo, Solbiatum ad Arnum et Mons, Carnagum, Aliaragum cum Orago
Territoria finitima: Cassanum Magnagum, Cavaria cum Premezo, Solbiatum ad Arnum et Mons, Carnagum, Aliaragum cum Orago
Tabula aut despectus
.svg)
Insigne recensere
Fractiones, vici et loci in municipio recensere
Municipia abrogata recensere
- Ogiona[1][2] Oggiona,
- Fanum Sancti Stephani (Ogiona cum Sancto Stephano) Santo Stefano,
Fractiones recensere
- Ogiona Oggiona,
- Fanum Sancti Stephani (Ogiona cum Sancto Stephano) Santo Stefano (sedes municipalis),
Municipia finitima recensere
Nexus interni
- Langobardia (regio),
- Provincia Varisiensis,
- Baretium (urbs),
- Municipia iuncta Italiae,
- Municipium Italiae.
Nexus externi recensere
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Ogionam cum Sancto Stephano spectant. |
Pinacotheca recensere
-
Collocatio finium municipii in Provincia Varisiensi.
Notae recensere
- ↑ Philippi Argelati Bononiensis Bibliotheca scriptorum Mediolanensium, seu acta et elogia virorum omnigena eruditione illustrium, qui in metropoli Insubriae, oppidisque circumjacentibus orti sunt: additis literariis monumentis post eorumdem obitum relictis aut ab aliis memoriae traditis, Volume 3 (Google eBook) - Filippo Argelati, Josephus Antonius Saxius in aedibus Palatinis, 1745
- ↑ Mirella Montanari - La Valle dell’Arno e le comunità del Seprio meridionale dall’età tardo antica alla fine del medioevo (secc. VI-XV), tratto da: Una comunità del Seprio nella storia, a cura di Roberto Ghiringhelli, Oggiona 2004, pp. 50-81 © dell’autrice
 |