Maximilianus Brod
Maximilianus seu Max Brod (natus die 27 Maii 1884 Pragae, mortuus die 20 Decembris 1968 Telavivi) erat Austriacus (Bohemicus), et Israeliticus scriptor idiomatis Theodisci. Vulgo notus est tamquam Francisci Kafka famulus, qui in scriptis eius edendis operam navabat. Circulum litterarium Pragensem, qui vocatur, publice laudabat. Inter amicos etiam Franciscus Werfel scriptor maxime illustris numerabatur.
Maximilianus Brod
Obitus: 20 Decembris 1968; Telavivum
Patria: Israel, Cisleitania
Familia
Memoria
Vita
recensere_-_DIRECTOR_OF_THE_HABIMA_THEATRE,_DR._MAX_BROD_WITH_STAGE_DIRECTORS.jpg)
Incubuit in natali urbe studiis iuris prudentiae et tum operam navabat tamquam officialis. Postea erat criticus in theatricis et musicis illustrissimorum actorum diurnorum Pragensium "Prager Tagblatt", ubi laborabant etiam Robertus Musil et Iosephus Roth. In circulis eius erat etiam diurnarius Ludovicus Winder. Ex anno 1912 vehementer sionismo favebat. Familiaritatem cum Kafka contraxit anno 1902 cuius needita scripta et edidit ipso Kafka invito. Scripta Kafkaensia quaedam Brod ipse titulis ornavit (Kleine Fabel, Amerika). Anno 1937 primam biographiam de Kafka pepigit sub titulo Franz Kafka. Sequebantur Franz Kafkas Glauben und Lehre (1948) atque Verzweiflung und Erlösung im Werke Franz Kafkas (1959). Fabulam Milesiam Schloß in drama convertebat, quod scaenario adaptavit i.a. dissignator Rudolphus Noelte. Anno 1939 emigravit in Terram Sanctam ubi laboravit tamquam auctor liber et theatralis dissignator in Theatro Habimah Telavivensi.
Gravitas
recensereOpus eius magnum proculdubio est historica series fabularis Tycho Brahes Weg zu Gott (1916), Reubeni, Fürst der Juden (1925) et Galilei in Gefangenschaft (1948). Liber Tycho Brahes Weg zu Gott describit i.a. problema theologicum scientiati Tychonis Brahequi vellet intellegere Dei legem in miseria terrena et unionem facere cum Deo. Insuper Brod concinnavit etiam dramata, fabulas, biographias, inter quas una de Henrico Heine eminet. En alia opera eius: Heidentum, Christentum und Judentum (1922), Die Frau, nach der man sich sehnt (1927), Rassentheorie und Judentum (1936), Novellen aus Böhmen (1936), Annerl (1937), Diesseits und Jenseits (2 vol., 1946/47), Israels Musik (1951) et Die Rosenkralle (1961).