Lingua Samaritana
lingua
Lingua Samaritana,[1] varietas linguae Aramaicae, ad Semiticam familiae Afrasiaticae divisionem pertinet.
| Lingua Samaritana Arāmît, Ārāmāyâ
| ||
|---|---|---|
| Taxinomia: | varietas linguae Aramaicae e divisione Semitica familiae Afrasiaticae | |
| Status: | lingua classica | |
| Sigla: | 1 —, 2 sam, 3 sam | |
| Usus | ||
| Aevum: | millennia I-III p.C.n. | |
| Situs: | lingua in Samaria sub imperiis Romanorum, Arabum, Turcorumque adhibita lingua liturgica Iudaeorum Samaritanorum
| |
| Litterae: | Litterae Samaritanae | |
| Scriptura: | Abecedarium Samaritanum | |
.png) | ||
Bibliographia
recensere- Moshe Florentin, Late Samaritan Hebrew : a linguistic analysis of its different types, Lugduni Batavorum, 2005 Apud Guglum librorum
- Abraham Tal, A dictionary of Samaritan Aramaic, Lugduni Batavorum, 2000
- Samaritan Aramaic, Ugarit-Verlag, 2013.
- L.H. Vilʹsker, Самаритянский язык, Moscuae, 1974 (interpretatio Francogallica Ioannis Margain, CNRS, 1981ː Manuel d'araméen samaritain).
- Zeʾev Ben-Ḥayyim, A grammar of Samaritan Hebrew : based on the recitation of the Law in comparison with the Tiberian and other Jewish traditions, Hierosolymis, The Hebrew University Magnes Press, 2000
Notae
recensere- ↑ Athanasius Kircherus, Turris Babel, sive Archontologia (Amstelodami: Jansson-Waesberge, 1679) textus pp. 193-201.
 |
Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes! |