Ius singulare
Ius singulare in iure Romano, secundum Iulium Paulum, est "quod contra tenorem rationis propter aliquam utilitatem auctoritate constituentium introductum est."[1] Exemplum est beneficium (hoc est privilegium) imperatoris.[2]
Nulla Vicipaediae Latinae pagina huc annectitur. Quaesumus in alias commentationes addas nexus ad hanc paginam relatos. Quo facto hanc formulam delere licet.
|
Notae
recensere- ↑ Paulus in Digestis Iustiniani, 1.3.16.
- ↑ Roger Simonds, Rational Individualism: The Perennial Philosophy of Legal Interpretation (Amstelodami: Rodopi, 1995), p. 47.