Granarolum
Italiae municipium
Granarolum[1][2][3] (-i, n.) (Italiane: Granarolo dell'Emilia) est Urbs Italiae et municipium, circiter 11 565 incolarum, in Regione Aemilia-Romania ac in Urbe metropolitana Bononiensi situm. Urbani Granarolenses appellantur.
Res apud Vicidata repertae:
Civitas: Italia
Locus: 44°33′15″N 11°26′38″E
Numerus incolarum: 12 757
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Nomen officiale: Granarolo dell'Emilia
Locus: 44°33′15″N 11°26′38″E
Numerus incolarum: 12 757
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Nomen officiale: Granarolo dell'Emilia
Gestio
Procuratio superior: Urbs metropolitana Bononiensis
Geographia
Superficies: 34 chiliometrum quadratum, 34.37 chiliometrum quadratum
Territoria finitima: Castrum Bentivolium, Butrium, Castrum Nasicae, Bononia, Castaniolus, Minerbium
Territoria finitima: Castrum Bentivolium, Butrium, Castrum Nasicae, Bononia, Castaniolus, Minerbium
Coniunctiones urbium
Urbes gemellae: Vicus Aquensis
Tabula aut despectus
Insigne
recensereClari cives
recensereEcclesia Catholica Romana
recensereFractiones, vici et loci in municipio
recensereFractiones
recensereCadriano, Lovoleto, Quarto Inferiore, Viadagola.
Municipia finitima
recensereNexus interni
- Aemiliam-Romaniam (regionem),
- Aemiliam (terram),
- Urbem metropolitanam Bononiensem,
- Provinciam Bononiensem (provinciam abrogatam),
- Bononiam (urbem),
- Urbes Italiae.
Nexus externi
recensereVicimedia Communia plura habent quae ad Granarolum spectant. |
Pinacotheca
recensere-
Collocatio finium municipii in Urbe metropolitana Bononiensi.
-
Palatium municipale.
Notae
recensere- ↑ J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
- ↑ Vlyssis Aldrouandi patricii Bononiensis Dendrologiæ naturalis scilicet arborum historiæ libri duo sylua glandaria, acinosumque pomarium vbi eruditiones omnium generum vnà cum botanicis doctrinis ingenia quæcunque non parum iuuant, et oblectant Ouidius Montalbanus ... opus summo labore collegit, digessit, concinnauit. Quod eminentiss. et reuerendiss. d. Guidobaldo Co. De Thun s.r.e. card. amplissimo ... Hieronymus Bernia proprijs sumptibus in lucem editum dicauit (Google eBook) - Ulisse Aldrovandi, Lorenzo Tinti, Ovidio Montalbani, Farnese, Girolamo Bernia, 1668 - 660 pagine
- ↑ Storie dei municipj italiani illustrate con documenti inediti da Carlo Morbio: Novara, Faenza, Piacenza, Volume 2 (Google eBook) - Carlo Mòrbio, O. Manini, 1837 - 325 pagine
- ↑ D.P.R. 2 Octobris 1995