Cantiliacum
Cantiliacum,[1][2][3] seu Chantiliacum,[4] (vulgo Chantilly [ʃɑ̃·ti·ji]), est commune Francicum 11 214 incolarum (censu anno 2012 habito), in praefectura septentrionali Esia in regione Picardia sita. In media silva Cantiliacensi, in valli fluvii Nonette, in media agglomeratione 37 000 incolarum iacet.
CantiliacumRes apud Vicidata repertae:
.svg)
Civitas: Francia
Locus: 49°11′13″N 2°27′39″E
Numerus incolarum: 10 652
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Nomen officiale: Chantilly, Champ-Libre
Cantiliacum: situs
Locus: 49°11′13″N 2°27′39″E
Numerus incolarum: 10 652
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Nomen officiale: Chantilly, Champ-Libre
Gestio
Procuratio superior: arrondissement of Senlis
Geographia
Superficies: 16.19 chiliometrum quadratum
Territoria finitima: Saint-Maximin, Avilly-Saint-Léonard, Coye-la-Forêt, Gouvieux, Lamorlaye, Orry-la-Ville, Pontarmé, Vineuil-Saint-Firmin
Territoria finitima: Saint-Maximin, Avilly-Saint-Léonard, Coye-la-Forêt, Gouvieux, Lamorlaye, Orry-la-Ville, Pontarmé, Vineuil-Saint-Firmin
Coniunctiones urbium
Urbes gemellae: Überlingen, Watermala et Bostfort, Epsom and Ewell
Tabula aut despectus
Oppidum nobile est propter Castellum Cantiliacense, in quo magnum Museum Condaeum reperitur, et propter dulce cramum battutum, quod Francogallice crème Chantilly appellatur. Etiam notum est propter cursus equorum: praeter hippodromum in quo duo clara curricula habentur, praemia Jockey Club et Diane, etiam est maximus in Francia locus exercitationis equorum cursoriorum.
Incolae notabiles
recensere- Leopoldus Delisle, historicus, hic mortuus die 22 Iulii 1910
- Ericus Woerth, politicus, hic educatus, praefectus communi Cantiliaco ab anno 1995
Notae
recensere- ↑ "Une assez grande partie des noms de lieux français sont d'origine gauloise ... On peut encore rappeler les suffixes -acum (-iacum) dans ... Chantilly (Cantiliacum) ...": K. Nyrop, Grammaire historique de la langue française (Hafniae: Det Nordiske Forlag, 1899) p. 6
- ↑ "Cantiliacum" (p. 223 apud Google Books), (p. 496 apud Google Books)
- ↑ Vide et titulum carminis quo haec urbs celebratur: Franciscus Boutard, "Serenissimo principi Henrico Borbonio Cantiliacum" (s.l., 1724) citatio
- ↑ Hugo de Groot (1687) Epistolae, p.314; Benjamin Priolo (1665) Ab excessu Ludovici XIII. de rebus gallicis historiarum libri duodecim, p.10; Laurence Echard & Jean Baptiste Ladvocat (1782) Dykcyonarzyk geograficzny, p.125 (s.v. Chantilly); Vox Latina 25 (fasc.96), 1989, p.272.
Nexus interni
Nexus externi
recensere
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Cantiliacum spectant. |