Blanconis fanum

Blanconis fanum^[1] (Theodisce: Blankenhain) oppidum antiquum apud ripas fluminis Schwarza est in Circulo Terrae Vimarianae in Thuringia situm. Eius altitudo 370 metrorum supra maria est; Kalendis 2017 habuit incolas 6406. Media in via inter Vimariam et Rudolphopolim id oppidulum aemoenum inveneris.

Historia

Mentio eius prima fuit anno 1252 in qua porro multitudo tiliarum ibi crescentium indicata est. Olim mercatores e sic dicta Via cupri, quae conducebat inter Norimbergam et Salinas Saxonicas, in statione ad Blanconis fanum vectigalia pendere debebant. In centro urbis reperitur castellum muris crassis, quod iam anno 1256 sedes certi Ludovici de Blankenhain fuerat. In cuius tympano proiectum ornatissimum est anno 1480 confectum cum insignibus gravionum de Gleichen, qui ex anno 1416 usque ad extinctionem gentis suae ad Blanconis fanum residebant. Illis regentibus anno 1424 incolis omnia urbis privilegia concessa sunt. Saeculo XVIII mutationes novae venerunt. Moenibus destructis forum et burgimagistri domum (1739) omnino reficiebant. Gentibus variis regentibus anno 1815 Blanconis fanum sub dominationem Vimariae venit. Usque ad annum 1949 nonnulla administratoria instituta ibi insita manserunt.

Aspectabiliores res

Intra muros erecta est non solum curia bella se etiam ecclesia parochialis secundum genus Gothicum posterius facta, quam anno 1481 ex integro reconstruebant. Castellum autem ante annum 1700 incendio vastatum postea formam hodiernam adoptavit. In castello administrationes fiebant usque ad annum 1815, antequam mentis non compotes et profugi sarti et tecti ibidem conservarentur. Nostris diebus rebus culturalibus servit, inter multa alia et museum historiae regionalis inest.

In museo citato agitur etiam de opere porcellanico, quod inde ab anno 1790 ad Blanconis fanum in fabrica maxima conficiebatur. Attamen iam graviones de Hatzfeld, qui ex anno 1639 in oppido fuerant, porcellanis faventes incolis paganis novos quaestos maxime lucrios suppeditaverunt. Porcellanica opera omnia sub nomine Porcellanicorum Vimarianorum nota facta sunt.

Praeter castellum oculis blandiunt domus burgenses multae, quibus nomina Zur Krone, Zum Bären, Güldener Zopf et alia. Athleticae fautoribus in piscina aperta natare patet, migratores semita quadam pro Goethio nominata gaudebunt.

Urbis partes

Blanconis fanum omne divisum est in partes 23 quae nuncupantur sic:

Altdörnfeld
Drößnitz
Großlohma
Hochdorf
Keßlar
Kleinlohma
Krakendorf
Lengefeld
Loßnitz
Lotschen
Meckfeld
Neckeroda
Neudörnfeld
Niedersynderstedt
Obersynderstedt
Rettwitz

Homines illustres ibi nati aut vitam degentes

Amandus Gustavus Gutheil (1863–1914), musicographus
Augustus Ludwig (1867–1951), parochus et mellifex
Carolus Montag (1817–1864), musicus ecclesiasticus et chori regens
Christina Grosse (natus 1970), actrix
Conradus Fuß (1893–1945), burgimagister
Fredericus Lattmann (1873–1946), pharmacopola
Fridericus Leßner (1825–1910), sutor et homo politicus
Fridericus Teuscher (1791–1865), parochus et auctor
Georgius Schneider (natus 1948), palaeontologus
Gerardus Branstner (1927–2008), auctor
Gulielmus Hegeler (1870-1943), auctor
Herbertus Molwitz (1901–1970), artifex
Ioannes Christophorus Bach (1689-1740), organista, Ioannis Sebastiani consobrinus
Ioannes Gottlob Bernstein (1747–1835), medicus et professor
Carolus Fridericus Wirth (1786–1856), Jurist und Regierungsbeamter
Maximilianus Burchartz (1887-1961), pictor
Maximilianus Oehler (1881-1943), pictor
Otho Hammann (1852-1928), iuris peritus
Petrus Leibfried (1947–2014), commissarius statalis
Uwe Aschmann (natus 1955), pedifolliarius lusor

Notae

↑ Nomen apud Orbem Latinum

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Blanconis fanum spectant.

[1] Nomen apud Orbem Latinum

[1]