Martius panis
Martius panis[1] vel Marti panis[2][3] est bellariorum genus, quae constat praecipue ex amygdalis tritis et saccharo, quod saporem proprium habet ex amygdala amara, quae ex 4 ad 6 centesimas pondus amygdalae constituit. Saepissime inest aqua rosata.
Originem Martii panis nonnulli credunt esse a Persia, et saeculo octavo factus est dulce praecipuum regionis Balticae Germaniae. Lubecae praesertim mos vetus putatur Martium panem conficere. Usque ad hunc diem fabricatores Lubecenses promittunt Martium panem constare ex besse amygdalis pondere, quare merces eorum sunt sucosi et aurei.
Secundum ius Rei Publicae Europaeae, Martius panis non potest minus quam 14 centesimae olei amygdalini, neque plus quam 8.5 centesimae humoris. In Civitatibus Foederatis ex quadrante parte amygdalis constare debet, alioquin masa amygdalina nuncupatur. Alia impensa quae nonnumquam Martio pani adduntur sunt aqua rosata, mel, pistacium, chemica conservantia.
Ex eo nonnumquam fiunt cuppedina, saepe formae fructuum et holerum. In nonnullis culturis finguntur bestiarum simulacra, e.g. suum, quae more translaticio Kalendis Ianuariis eduntur. Etiam adhibetur in crustis, tortis, placentis, praesertim pasta regia, quae tempore carniprivii eduntur.
Martipanes Hispaniae recensere
In Hispania, martipanes sunt clari Toleti, et nomine mazapán de Toledo proteguntur. Etiam sunt cibus clarus Christi Natalis. In Catalaunia panellets clarae sunt.
Notae recensere
- ↑ "Martius panis: Marcipan": Zedler, Grosses vollständiges Universal-Lexikon (1731-54) vol. 19 col. 1864 (i.e. Bd. 19 Seite 980 editionis interretialis)
- ↑ "Martius ... 2. de confectione gratissima polytropha, quae ... Marti panis, Massapanis etiam vocatur" Sommerhoff (1713)
- ↑ "Marci panis [sic]: amygdalina pasta albumine condita": Ebbe Vilborg, Norstedts svensk-latinska ordbok, editio secunda, 2009; "Marza ... panis": Folengus (1552)
Bibliographia recensere
- Fontes antiquiores
- 1552 : Theophilus Folengus, Baldus (editio 1552) 1.495
- 1597 : William Shakespeare, Romeo and Juliet actus 1
- 1713 : Iohannes Christophorus Sommerhoff, Lexicon pharmaceutico-chymicum. Norimbergae, 1713 (p. 228 apud Google Books)
- Praecepta
- 1573 : John Partridge, The Treasurie of Commodious Conceits and Hidden Secrets. Londinii: Richard Jones Textus ("To make a marchpane; To gylde a marchpane or tarte")
- 1658 : Théodore de Mayerne, Archimagirus Anglo-Gallicus; or, excellent and approved receipts and experiments in cookery. Londinii: Bedell and Collins, 1658 (p. 64 apud Google Books) ("To make a good marchpane")
- 1669 : Kenelm Digby; George Hartman, ed.? The Closet of the Eminently Learned Sir Kenelme Digbie Kt. Opened. Londinii: Henry Brome, 1669 (p. 265 apud Google Books) ("My Lord of Denbigh's almond march-pane")
- 1733 : Vincent La Chapelle, The Modern Cook (3 voll. Londinii: Nicolas Prevost, 1733) vol. 3 appendix p. 11 ("Marchpanes")
- 2012 : Andrew Dalby, Maureen Dalby, The Shakespeare Cookbook (Londinii: British Museum Press. ISBN 9780714123356) pp. 39-41 ("marchpane")
Nexus interni
Nexus externi recensere
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Martium panem spectant. |