-2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Waka (Iaponice 和歌) est summa poësis traditionalis Iaponica. Eius forma maiore ex parte est tanka (Iaponice 短歌) quae ex V VII V VII VII ontis vel montis ("syllaba" de facto) constantur. Post Aevum Edo (saeculo septimo decimo), forma miminum, haicu facta est ex tanka. Origo wakae carmen a Susano'o in Kojiki putatur.[1] Veterrima et maxima wakae anthologia est Man'yōshū.

  • 味酒 三輪の山 あおによし 奈良の山の 山の際に い隠るまで 道の隈 い積るまで つばらにも 見つつ行かむを しばしばも 見さけむ山を 情なく 雲の隠すふべしや
Umasake miyanoyama anomiyoshi naranoyamano yamanomani ikakukumade michinokuma itumorumadeni tubaranimi mitutuyokamuwo shibashibamo misakemuyamawo kokoronaku kumonokakusafubeshiya. - Nikaya-no-Oh.[2]
Quod Latine:
Mons Miwa est pulcherrimus inter montes Narae et frequenter videre volo, at sine misercordia nubes hoc occultavit.
  • いとほしや 見るにも涙 とどまらず 親もなき子の 母を尋ぬる
Itohoshiya miyunimonamida todomarazu oyamonakikono hahawotazunuru - Minamoto no Sanetomo.[3]
Quod Latine:
Vae mihi! Lacrimas lacrimosissimas ago, vidu orphanum sua materm quarens.
  1. "やくもたつ いずもやへがき つまごみに やへがきつくる そのやへがきを" Translitteratio: "Yakumotatsu izumoyahegaki tsumagomini yahegakitsukuru sonoyahegakiwo." Kojiki, liber 1.
  2. Man'yōshū, carmen 17.
  3. Minamoto no Sametomo Kinkai Wakasyū (金槐和歌集) , carmen 717.

Nexus interni