Woden vel Voden[1] (lingua Anglica antiqua Ƿōden,[2] lingua Theodisca alta antiqua Wôdan,[3] lingua Saxonica antiqua Uuôden[4]) fuit maior deus Anglosaxonum et Germanorum continentis. Cum Odine, pari Nordico,[5] progressum *Wōđanaz, dei Protogermanici, repraesentat. Ab eo dies Mercurii in nonnullis linguis appellatur "Wodeni dies" (e.g. Wednesday, dies Anglicus, et woensdag, dies Batavus).[6]

"Voden" pronepotesque sui in prima pagina opusculi De primo Saxonum adventu delineati (Bibliotheca Britannica MS Cotton Caligula A VIII f. 29r)
Fibula Nordendorfensis II.
Wodeni progenies Ælfwald Angliae Orientalis in Textu Roffensi (saeculum 12) perscribitur. Vide versum ultimum.

Notae recensere

  1. "Woden" (cas. nom.) (p. 116 apud Google Books); "Wodeni" (cas. gen.) (p. 23 apud Google Books); "Voden" (cas. nom.): De primo Saxonum adventu ad initium; "Vodeni" (cas. gen.) (p. 331 apud Google Books)
  2. David Wilson, Anglo-Saxon Paganism (Routledge, 1992, ISBN 978-0-415-01897-5), 11.
  3. Brian Murdoch, ed., German Literature of the Early Middle Ages (Camden House Publishing, 2004, ISBN 978-1-57113-240-6), 62.
  4. Edward Turville-Petre, Myth and Religion of the North: The Religion of Ancient Scandinavia (Greenwood Press, 1975, ISBN 978-0-8371-7420-4), 100.
  5. Ellis Davidson, Myths and Symbols in Pagan Europe: Early Scandinavian and Celtic Religions (Manchester University Press, 1989, 978-0-7190-2579-2), 1.
  6. "Wodensdach inde dictam, et a Belgis Woensdach, id est, "Wodeni dies" (p. 820 apud Google Books); "Wodens s[ive] Odens dag, i.e. Odini vel Vodeni dies" (p. 331 apud Google Books)

Bibliographia recensere

Nexus interni recensere