Thinium (-i, n.),[1] vel duna,[2] in geographia physica est collis arenosa a rationibus ventorum factus; a vento pedetemptim thinia moventur. Thinia variis formis et magnitudine inveniuntur. Pleraque sunt latere ventoso latiora, quam ubi harena adversus clivum impellitur. Campus thiniorum est regio a permultis thiniis operta.

Thinium ad Erg Chebbi in Maroco.

Thinia desertorum magnorum, quae aream immensam operiunt, saepe voce Casachica barchan nominantur[3].

Notae recensere

  1. Stearn, William T. (2004). Botanical Latin (quarta ed.). Timber Press. ISBN 978-0-88192-627-9 
  2. M. Kirpicznikov et N. Zabinkova, Lexicon Rossico-Latinum in usum botanicorum, Leninopoli 1977, s.v. Дюна.
  3. Cf. arena mobilisM. Kirpicznikov et N. Zabinkova, Lexicon Rossico-Latinum in usum botanicorum, Leninopoli 1977, s.v. бархан. Sed barchanum Latine est genus moenium, muri gemini, — Codex juris municipalis regni Bohemiae, Pragae, 1895, vol. II, pp. 88, 1251.

Bibliographia recensere

  • Bagnold, Ralph. (1941) 2012. The Physics of Blown Sand and Desert Dunes. Courier Dover Publications. ISBN 978-0-486-14119-0.
  • Badescu, V., R. B. Cathcart, et A. A. Bolonkin. 2008. "Sand dune fixation: A solar-powered Sahara seawater pipeline macroproject." Land Degradation & Development 19 (6): 676–91. doi:10.1002/ldr.864.
  • Lorenz, Ralph, et James Zimbelman. 2014. Dune Worlds: How Wind-Blown Sand Shapes Planetary Landscapes. Springer. ISBN 978-3-540-89724-8.
  • Parsons, Anthony J., et A. D. Abrahams, eds. 2009. Geomorphology of Desert Environments. Springer. ISBN 978-1-4020-5718-2.
  • Pye, Kenneth, et Haim Tsoar. 2009. Aeolian Sand and Sand Dunes. Springer. ISBN 978-3-540-85909-3.
 

Haec stipula ad geographiam spectat. Amplifica, si potes!