Wang Yangming (Mandarinice 王陽明, simplicius 王阳明; pinyin Wáng Yángmíng; natus Wang Shouren (王守仁) Yuyao in oppido provinciae Zhejiangensis, 31 Octobris 1472; mortuus 9 Ianuarii 1529), nomine comitatis Bo'an {伯安; pinyin Bó'ān) appellatus, fuit idealisticus philosophus Sinicus Neoconfucianus, vir publicus, educationista, calligraphus, et dux militaris per domum Ming. Post Zhu Xi, cogitator Neoconfucianus maximi momenti late habetur, cuius interpretationes Confucianismi rationalisticum philosophiae orthodoxae Zhu Xi dualismum negaverunt. Wang in litteris Yangming Xiansheng et Yangming Zi appellabatur, ambobus nominibus 'Magistrum Yangming' significantibus.

Wang Yangming.

Nomine privato, non honorifico, in Sinis, Iaponia, et civitatibus Occidentalibus usitate appellatur.[1]

Wang fuit persona maximi momenti in Schola Mentis, philosophia Neoconfuciana a Lu Jiuyuan (陸九淵) ex Song Meridiano condita, quae schola novam Mencii interpretationem celebravit.

Wang Yangming habetur unus ex quattuor maximis magistris Confucianismi in historia Sinarum, cum Confucio ipso, Mencio, et Zhu Xi.

Notae recensere

  1. Chan 1963b: xii.

Bibliographia recensere

Opera conversa recensere

Opera generalia recensere

  • Benesch, Oleg. 2009. Wang Yangming and Bushidō: Japanese Nativization and its Influences in Modern China. Journal of Chinese Philosophy 36(3):439–454.
  • Chang, Carsun. 1962. Wang Yang-ming: idealist philosopher of sixteenth-century China. Novi Eboraci: St. John's University Press.
  • Gillin, Donald G. 1967. Warlord: Yen Hsi-shan in Shansi Province 1911–1949. Princetoniae Novae Caesareae: Princeton University Press. LCCN 66014308.
  • Israel, George L. 2016. "The Renaissance of Wang Yangming Studies in the People’s Republic of China." Philosophy East and West vol. 66 no. 3 3 pp. 1001-1019
  • Ivanhoe, Philip J. 2002. Ethics in the Confucian Tradition: The Thought of Mengzi and Wang Yangming. Ed 2a retractata. Indianapoli: Hackett Publishing Company.
  • Johnson, Ian. 2017. "Forget Marx and Mao. Chinese City Honors Once-Banned Confucian." New York Times, 18 Octobris 2017.
  • Кобзев А. И. 1983. Учение Ван Янмина и классическая китайская философия. Moscuae.
  • Nivison, David S. 1967. The Problem of "Knowledge" and "Action" in Chinese Thought since Wang Yang–ming. In Studies in Chinese Thought, ed. Arthur F. Wright, 112–45. Sicagi: University of Chicago Press.
  • Nivison, David S. 1996. The Philosophy of Wang Yangming. In The Ways of Confucianism, 217–231. Sicagi: Open Court Press.
  • Needham, Joseph. 1986. Science and Civilisation in China: Volume 5, Part 7. Taipeii: Caves Books, Ltd.

Nexus interni

Nexus externi recensere

  Vicimedia Communia plura habent quae ad Wang Yangming spectant.