Theorema fundamentale calculi est theorema quod notionem derivativi functionis cum notione integralis illius functionis coniungit.

Isaacus Newtonus, auctor theorematis fundentalis calculi. Pictura a Godfrey Kneller facta, 1689.
Area lineis rubris h f(x)-ies aestimari potest. Invicem, functio A(x), si sciatur, computari potest sic ut A(x + h) − A(x). Qui valores bini ad pares sunt, praesertim pro parvo h.

Prima huius theorematis parts, aliquando primum calculi theorema fundamentale appellata, dicit definitam functionis integrationem[1] ad antiderivativum pertinere, et per differentationem reverti posse. Haec theorematis pars multi aestimatur quia exsistentiam antiderivativorum functionum continuarum confirmat.[2]

Altera theorematis pars, aliquando altera calculi theorema fundamentale appellata, dicit integrale definitivum functionis computari posse per unum ex eius infinite multis antiderivativis adhibendis. Huic theorematis parti sunt adhibitiones utilissimae quia integralia definitiva computata insigniter faciliorem reddit.

Nexus interni

Notae recensere

  1. Subtilius, theorema integrationem definitivam cum altiore limite variabili et limite profundiori selecto ad arbitrium tractat. Hoc genus integrationis definitae sinit ut unam ex infinite multis functionis antiderivativis (praeter eas cui non est zerum) computemus. Ergo, integrationem indefinitam paene valet, a plurimis auctoribus effectionem quae unum ex antiderivativis functionis quae fieri possunt producit, inter quae antiderivativa sine zero.
  2. Spivak 1980.

Bibliographia recensere

  • Apostol, Tom M. 1967. Calculus, Vol. 1: One-Variable Calculus with an Introduction to Linear Algebra. Ed. 2a. Novi Eboraci: John Wiley & Sons. ISBN 9780471000051.
  • Bartle, Robert. 2001. A Modern Theory of Integration. AMS. ISBN 0821808451.
  • Courant, Richard, ed John Fritz. 1965. Introduction to Calculus and Analysis. Springer.
  • Edwards, C. H., Jr. 1979. The Historical Development of the Calculus. Novi Eboraci: Springer.
  • Forster, Otto. 2004. Analysis 1. Differential- und Integralrechnung einer Veränderlichen. Brunsvici: Vieweg. ISBN 3528672242.
  • Hardy, G. H. 1952. A Course of Pure Mathematics. Ed. 10a. Cantabrigiae.
  • Heuser, Harro. 1990. Lehrbuch der Analysis: Teil 1. Ed. 8a. Stutgardiae: B. G. Teubner. ISBN 3519122316.
  • Königsberger, Konrad. 2004. Analysis 1. Berolini: Springer. ISBN 3540412824.
  • Larson, Ron, Bruce H. Edwards, et David E. Heyd. 2002. Calculus of a single variable. Ed. 7a. Bostoniae: Houghton Mifflin Company. ISBN 9780618149162.
  • Leithold, L. 1996. The calculus of a single variable. Ed. 6a. Novi Eboraci: HarperCollins College Publishers.
  • Malet, A. 1989. Studies on James Gregorie (1638-1675). Dissertatio PhD, Universitas Princetoniensis.
  • Priestley, H. A. 1985. Introduction to Complex Analysis. Ed. retractata. Oxoniae: Oxford Science Publications.
  • Rudin, Walter. 1987. Real and Complex Analysis. Ed. 3a. Novi Eoraci: McGraw-Hill Book Co. ISBN 0070542341.
  • Spivak, Michael. 1980. Calculus. Ed. 2a. Hustoniae Texiae: Publish or Perish.
  • Spivak, Michael. 1994. Calculus. Ed. 3a. Hustoniae Texiae: Publish or Perish.
  • Stewart, J. 2003. Fundamental Theorem of Calculus. Calculus: early transcendentals. Belmont Californiae: Thomson/Brooks/Cole.
  • Turnbull, H. W., ed. 1939. The James Gregory Tercentenary Memorial Volume. Londinii.

Bibliographia addita recensere

Nexus externi recensere