Sanctus Petrus in Galatina
Italiae municipium
Vide etiam paginam discretivam: Galatina (discretiva)
Sanctus Petrus in Galatina[1][2] seu Sanctus Petrus in Galatino[3] (Italice Galatina) est Urbs Italiae et municipium, circiter 27 220 incolarum, in regione Apulia, in Provincia Lupiensi et in Sallento historica ac geographica terra sita. Urbani Galatinenses appellantur.
Res apud Vicidata repertae:
Civitas: Italia
Locus: 40°10′0″N 18°10′0″E
Numerus incolarum: 25 885
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Nomen officiale: Galatina
Locus: 40°10′0″N 18°10′0″E
Numerus incolarum: 25 885
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Nomen officiale: Galatina
Gestio
Procuratio superior: Provincia Lupiensis
Geographia
Superficies: 82.65 chiliometrum quadratum
Territoria finitima: Aradeum, Corellianum, Galatana, Neritum, Sullianum, Cupertinum, Cutrofianum, Soletum, Leculae, Seculum
Territoria finitima: Aradeum, Corellianum, Galatana, Neritum, Sullianum, Cupertinum, Cutrofianum, Soletum, Leculae, Seculum
Coniunctiones urbium
Urbes gemellae: Sapes
Tabula aut despectus
Insigne recensere
Geographia recensere
- Sallentum (terram)
Clari cives recensere
Nati recensere
Hic vixerunt recensere
- Glycerius vel Glicisius de Matino
- Dolcenera
Aedificia egregia recensere
- Ecclesia Matrix,
et cetera.
Ecclesia Catholica Romana recensere
Fractiones, vici et loci in municipio recensere
Fractiones recensere
Collemeto, Noha, Santa Barbara
Municipia finitima recensere
Nexus interni
- Apuliam (regionem),
- Provinciam Lupiensem,
- Sallentum (terram),
- Lupias seu Lycias (urbem),
- Urbes Italiae.
Nexus externi recensere
Vicimedia Communia plura habent quae ad Galatinam spectant. |
Pinacotheca recensere
-
Collocatio finium municipii in Provincia Lupiensi.
-
Galatinae: Ecclesia Matrix,
Notae recensere
- ↑ F. Sacco, Dizionario geografico-istorico-fisico del Regno di Napoli (Neapolis: Vincenzo Flauto, 1796) (I) (II) (III) (IV)}
- ↑ L. Giustiniani, Dizionario geografico-ragionato del Regno di Napoli (Neapolis: Vincenzo Manfredi, 1797)
- ↑ W. Schweickard, Derivati da nomi geografici (Tubingae: M. Niemeyer, 2006) (Textus apud Google Books)
- ↑ Anno 1793, cum concessione Regis Ferdinandi IV