Pumilio flava
In astronomia pumilio flava — gens paucas stellas seriei principalis est. Eae habent massam e 0,8 ad 1,4 massarum Solis. Fide nomini, eae habent colorem flavam. Fons principalis energiae earum est synthesis thermonuclearis helii e Hydrogenio. Cognotissima pumilio flava est Sol. Alterae typicae stellae sunt: α Boötis (Capella), β Hydrae Australis.
Temperatura suerficiei pumilionum flavarum est circiter 5000—6000 K, classes spectrales G0V—G9V sunt. Character spectri: lineae H et K calcii intensivae sunt; linea 4226 Ǻ calcii et linea ferri relative intensivae sunt; lineae metallorum sunt multiplices; lineae hydrogenii dicrescunt ad classem K; linea G (a molecula CH) atque intensiva est. Tempus vivendi pumilionis flavae est circa 10 000 milliones annorum. Hydrogenio conflagrato, stella in multo tantis augitur dimnsione et mutatur in gigantem ruber. Exemplaria gigantis rubri est stella Aldebaran. Gigas ruber emittit strata exteriora gasosa, formans nebulas planetares, sed nucleus collapsit in paucam compactam pumilionem albam.