Paulus Natorp (natus Dusseldorpii die 24 Ianuarii 1854; mortuus est die 17 Augusti 1924) fuit philosophus et paedagogus Germanicus qui placitam neo-Kantianam attribuit.

Paulus Natorp photographice depictus

Vita recensere

Natorp ab anno 1885 usque ad annum 1922 apud Universitatem Marpurgensem docebat.

Opera selecta recensere

  • Quos auctores in ultimis belli Peleponnesiaci annis describendis secuti sint Diodorus, Plutarchus, Cornelius, Iustinus, Argentorati 1876.
  • Untersuchungen über die Erkenntnisstheorie Descartes' , Marpurgi 1881.
  • Forschungen zur Geschichte des Erkenntnisproblems im Alterthum: Protagoras, Demokrit, Epikur und die Skepsis, Berolini 1884.
  • Religion innerhalb der Grenzen der Humanität. Ein Kapitel zur Grundlegung der Sozialpädagogik, Friburgi 1894.
  • Sozialpädagogik. Theorie der Willenserziehung auf der Grundlage der Gemeinschaft, Stuttgardiae 1899.
  • Platons Ideenlehre. Eine Einführung in den Idealismus, Lipsiae 1903, altera editio aucta 1921, iterum Hamburgi 1994.
  • Philosophische Systematik, Hamburgi 1958 (editio posthuma)

Studia recensere

  • Ernst Cassirer, Paul Natorp. 24. Januar 1854 - 17. August 1924, in: «Kant-Studien», XXX, 1925, p. 273-298.
  • Christoph von Wolzogen, Die autonome Relation. Zum Problem der Beziehung im Spätwerk Paul Natorps. Ein Beitrag zur Geschichte der Theorien der Relation, Herbipoli 1984
  • Claudius Müller, Die Rechtsphilosophie des Marburger Neukantianismus. Naturrecht und Rechtspositivismus in der Auseinandersetzung zwischen Hermann Cohen, Rudolf Stammler und Paul Natorp, Tubingae 1994
  • Julien Servois, Paul Natorp et la théorie platonicienne des idées, Presses Universitaires du Septentrion, 2004
 

Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes!