Organismus genetice mutatus, etiam organismus transgenicus appellatus, est organismus cuius materia genetica mutata est per technicas ingeniariae geneticae rationes.[2] Hi organismi sunt fontes medicamentorum et ciborum genetice mutatorum, ac late adhibentur in investigatione scientifica et in fabricatione aliorum mercimoniorum. Locutio organismus genetice mutatus organismi mutati vivi similis est, vocabuli legitimi in Protocollo de Salute Vitae Carthaginiensi[3] apud Pactionem de Diversitate biologica subtiliter definitum, quod commercium internationale talium organismorum ordinat.[4]

Laeva et dextra: mures transgenetici per proteinum viride fluorescens. Bene videtur color in oculis, naso, auribus, et cauda. Media parte est mus qui proteino viride fluorescente caret.[1]
Keniani maizum Bt transgenicum insectis resistens scrutantur.
Rosa "caerulea" Suntory.
Nonnullae chimaerae, sicut hic mus maculosus, per technicas mutationis geneticae rationes sicut gene targeting creantur.
Dolly, hic per taxidermiam conservata, fuit ovis domestica et primum animal ex cellula somatica adulta clonizatum.
Regiones ubi organismi genetice mutati coluntur, 2005. Aurantius: quinque civitates quae plus quam 95 centesimas organismorum genetice mutatorum producunt. Color lineatus: ubi tales organismi iam investigantur.

Primus mus anno 1981,[5] prima planta anno 1983,[6] et primus homo genetice mutatus (per DNA mitochondrialem) natus est 21 Iulii 1997.[7]

Nexus interni

Notae recensere

  1. Moen et al. 2012.
  2. Aliquando organismus genetice "ingeniariatus" appellatus.
  3. [1][nexus deficit]
  4. Disertius: "ullus organismus vivus qui novam mixturam geneticam possidet per hodiernam biotechnologiam adhibitam creatam."
  5. Gordon et Ruddle 1981.
  6. History of Genetically Modified Foods.
  7. Connor 2014.

Bibliographia recensere

  • Basso, B., et al. 2002. Biotecnologie per la tutela dei prodotti tipici italiani, Editore 21mo Secolo, 2002.
  • Bergel, Salvador. 2001. El principio precautorio y la transgénesis de las variedades vegetales. In Biotecnología y Sociedad, ed. Salvador Bergel et Alberto Díaz. Buenos Aires: Ciudad Argentina.
  • Berlan, Jean-Pierre, ed. 2001. La guerre au vivant: OGM et mystifications scientifiques. Agone.
  • Berthier, Sylvie, et Valérie Pean. 2011. Les OGM à l'épreuve des arguments. Éditions Quae. ISBN 9782759216512.
  • Connor, Steve. 2014. Three-parent babies: "As long as she’s healthy, I don’t care." The Independent, 25 Augusti.
  • Daclon, C. M. 2000. Biotecnologie e agricoltura in Agricoltura. Rivista del Ministero Politiche Agricole e Forestali 302.
  • Fonte, M. 2004. Organismi geneticamente modificati. Monopolio e diritti, Franco Angeli.
  • Giordano, M. 2000. Siamo fritti: Truffe, inganni e altri veleni nel piatto. Mondadori.
  • Global Change. History of Genetically Modified Foods. Global Change, University of Michigan.
  • Gordon, Jon W., et Frank H. Ruddle. 1091. Integration and Stable Germ Line Transmission of Genes Injected into Mouse Pronuclei. Science 214(4526): 1244-1246. Abstractum.
  • Herouet C. 2003. Evaluation de l'innocuité des plantes issues de l'agribiotechnologie: Toxinogenèse - biosynthèse, ingénierie, polymorphisme, neutralisation des toxines. Ed. F. Goudey-Perrière, C. Bon, A. Ménez, S. Puiseux-Dao, 181-190. Elsevier SAS.
  • Houdebine, Louis-Marie. 2003. OGM: Le vrai et le faux. Éditions Le Pommier. ISBN 2746501228.
  • Jaillette, Jean-Claude. 2009. Sauvez les OGM. Praefatio Axel Kahn. Essais Et Documents. Hachette Littérature. ISBN 9782012376403.
  • Joly P.-B., ed. 2000. L'Innovation controversée: le débat public sur les OGM en France. Gratianopoli: INRA.
  • Kafadaroff G. 2005. OGM: le gâchis: Dix années de turpitudes françaises. L'écritoire du publieur.
  • Kahn, A., et D. Lecourt. 2004. Bioéthique et liberté. Lutetiae: PUF/Quadrige essai.
  • Kempf, Hervé. 2003. La guerre secrète des OGM. Seuil.
  • Lemarchand F. 2003. La vie contaminée: Éléments pour une socio-anthropologie des sociétés épidémiques. Lutetiae: L’Harmattan.
  • Lannoye, Paul. 1998. Transgénique: le temps des manipulations. Ed. Paul Lannoye. Lutetiae: Éditions Frison-Roche.
  • Marris C., B. Wynne, P. Simmons, S. Weldon, et al. 2002. Perceptions publiques des biotechnologies agricoles en Europe.
  • McHughen, A. 2000. Pandora's Picnic Basket: The Potential and Hazards of Genetically Modified Foods. Oxoniae: Oxford University Press.
  • Meldolesi, A. 2001. Organismi Geneticamente Modificati. Einaudi.
  • Moen, I., C. Jevne, J. Wang, K. H. Kalland, M. Chekenya, L. A. Akslen, L. Sleire, P. O. Enger, R. K. Reed, A. M. Oyan, et L. E. Stuhr. 2012. Gene expression in tumor cells and stroma in dsRed 4T1 tumors in eGFP-expressing mice with and without enhanced oxygenation. BMC Cancer 12:21.ISSN 14712407.
  • Oury, Jean-Paul, et Claude Debru. 2006. La Querelle des OGM. Lutetiae: PUF ISBN 2130555500.
  • Pratley, J., et al. 1996. Glyphosate resistance in annual ryegrass. Proc. Eleventh Ann. Conf. Grassld. Soc., NSW.
  • Ricroch, Agnès, et André Gallais. 2006. Plantes transgéniques: faits et enjeux., Éditions Quae. ISBN 2759200019.
  • Roy, A. 2001. Les Experts face au risque: le cas des plantes transgéniques. Lutetiae: PUF.
  • Séralini, Gilles-Eric. 2003. Génétiquement incorrect. Lutetiae: Flammarion.
  • Séralini, Gilles-Eric. 2004, 2010. Ces OGM qui changent le monde. Ed. 2a. Lutetiae: Flammarion. ISBN 9782081235007.
  • Smith, J. 2003. Seeds of deception: exposing industry and government lies about the safety of the genetically engineered foods you're eating. Ed. 2a. Fairfield: Yes! Books.
  • Sorlini, C., et al. 2004. Biodiversità e organismi geneticamente modificati. Ministero Ambiente e CNR.
  • Testart, Jacques. 2013. À qui profitent les OGM? CNRS éditions. ISBN 9782271076694.
  • Testart, Jacques, et Yves Chupeau. 2007. OGM: quels risques ? Prométhée, coll. "Pour ou contre?" Bordeaux. ISBN 9782916623016.

Nexus externi recensere