Nicolaus Iazykov

Nicolaus Michaelis filius Iazykov (Russice Николай Михайлович Языков, tr. Nikolaj Michajlovič Jazykov; Simbirii natus die 4 Martii^[1] 1803 et Moscuae die 26 Decembris 1846^[2]) fuit poeta Russicus saeculi aurei.

Nicolaus Iazykov

Res apud Vicidata repertae:

Nativitas: 16 Martii 1803; Simbirium
Obitus: 7 Ianuarii 1847; Moscua
Patria: Imperium Russicum, Russia

Familia

Genitores: Mikhail Yazykov; Yekaterina Yermolova
Familia: Q4536555

Memoria

Sepultura: Sepulcretum Novodevicense

Vita et opera recensere

Familia nobili natus, in Universitate Dorpatensi annis a 1822 ad 1829 studebat, sed studium non complevit. In villa sua Iazykovo gubernii Simbiriensis annis a 1833 ad 1838 manebat. Rerum Slavicarum amicis^[3] propinquus est; Alexius Chomjakov sororem Iazykovi Catharinam nupsit, cum Petro Kireevskij Yazykov annis a 1838 ad 1842 peregrinabatur. Anno 1843 cum Nicolao Gogol, qui Terrae motum («Землетрясенье») Iazykovi carmen Russicum optimum nominavit, Romae vixit. A morbo medullae spinalis mortuus est.

"Puškin dixit fontem Castalium, quo Iazykov biberat, non aqua, sed vino Campanico manare; ebrietas paene corporalis, quam versus Iazykovi efficiunt, lectoribus eius notissima est. Poesis Iazykovi frigida et spumosa est, ut vinum Campanicum vel fons medicatus... Non difficile est imaginatu, quod e tali materia, ut Aquae cadentes, Iazykov fecit, sed et carmina naturam placidiorem describentia, ut Trigorskoje vel de Peipo lacu versus, eadem vita corusca in sollemnitate frigida et vitrea scatent",

scripsit Demetrius Svjatopolk-Mirskij^(ru)^[4].