Neogrammatici, etiam grammatici iuvenes (Theodisce Junggrammatiker), fuerunt Germanica linguisticae schola, primum in Universitate Lipsiensi constita, qui hypothesin neogrammaticum de mutationibus phonologicis constantibus saeculo undevicensimo exeunte proposuerunt. Inter eorum numero notabiliter inscribuntur:

Nexus interni

Bibliographia recensere

  • Hermann, Paul. 1880. Prinzipien der Sprachgeschichte.
  • Jankowsky, Kurt R. 1972. The neogrammarians:A re-evaluation of their place in the development of linguistic science. Hagae: Mouton.
  • Brugmann, Karl, et Bertold Delbrück. 1897, 1916. Grundriß der vergleichenden Grammatik der indogermanischen Sprachen.
  • Schuchardt, Hugo. 1922. Über die Lautgesetze: Gegen die Junggrammatiker. In Hugo-Schuchardt-Brevier: ein Vademekum der allgemeinen Sprachwissenschaft, ed. Leo Spitzer. Halle (Saale).
  • Wiese, Harald. 2007. Eine Zeitreise zu den Ursprüngen unserer Sprache: Wie die Indogermanistik unsere Wörter erklärt. Berolini: Logos Verlag. ISBN 9783832516017.