Maximus Cacciari
Maximus Cacciari (Venetiis die 5 Iunii 1944 natus) est philosophus, aestheticus et poloticus Italicus, vir publicus factionis democraticae et bis urbis Venetiarum magister, primum ab anno 1993 usque ad 2000, iterum ab anno 2005 usque ad 2010. Legatus apud Parlamentum Italicum et Europaeum erat. Est multorum librorum et libelloron melodramarum as Aloysius Nono auctor. Et de opere Critica facultatis iudicandi Kantii et Marinuo Heidegger scripsit.
.jpg)
Opera selecta recensere
- Krisis. Saggio sulla crisi del pensiero negativo da Nietzsche a Wittgenstein, Feltrinelli,, Mediolani 1976
- Pensiero negativo e razionalizzazione, Marsilio, Venetiis 1977
- Dallo Steinhof, Adelphi, Mediolani 1980
- Icone della legge, Adelphi, Mediolani 1985
- L'Angelo necessario, Adelphi, Mediolani 1986
- Dell'inizio, Adelphi, Mediolani 1990
- Geofilosofia dell’Europa, Adelphi, Mediolani 1994
- Della cosa ultima, Adelphi, Mediolani 2004
- Labirinto filosofico, Adelphi, Mediolani 2014
Nexus externi recensere
- Pagina interretialis VIAF
- De Maximo Cacciari apud paginam urbis Venetiae
- De Maximo Cacciari apud paginas interretiales Parlamenti Europaei
 |
Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes! |
Praefecti urbi Venetiarum (1993–)
 | |
|
Maximus Cacciari 1993 • Paulus Costa 2000 • Maximus Cacciari 2005 • Georgius Orsoni 2010 • Ludovicus Brugnaro 2015 | |