Mare Tschukotense
Mare Tschukotense[1] (Russice Чукотское море, tr. Čukotskoe more) seu Mare Tschuktschorum (Anglice Chukchi Sea) est mare Oceani Arctici (Glacialis Septentrionalis). Area maris est 589 600 km², profunditas mediocris 71 m, maxima 1256 m est.
.jpg)
Situs recensere
Inter insulam Wrangelii, quae a mari Sibirico Orientali id separat, Tschucotiam et Alascam situm est. Ad litora Alascae cum mari Beaufort coniungitur; inter Alascam et Tschucotiam fretum Beringianum mare Tschukotense cum mari Beringiano coniungit; freto Longii mare Tschukotense cum mari Sibirico Orientali coniunctum est.
Res geographicae recensere
In litore Tschukotiae mare lacunas multas habet, quorum maximus sinus Koliuczinensis est, ad quod et Koliuczin[2] insula sita est.
Litus Alascae sinum Kotzebuensem[3] maximum incidit. In sinu insula Chamissonis[4] (nomine Adelberti de Chamisso nuncupata) sita est.
.jpg)
Notae recensere
- ↑ "De algis glacierum Maris Tschukotensis Martio-Aprili A. 1998 inventis" (in: Meri (Series), vol. 51-55, p. 38); vel Czukotense, Norae Zabinkovae et Moysis Kirpicznikov Nomina physico-geographica principalia URSS s.v. Чукотское море.
- ↑ Norae Zabinkovae et Moysis Kirpicznikov Nomina physico-geographica principalia URSS s.v. Колючин.
- ↑ F.I. Ruprecht Distributio cryptogamarum vascularium in Imperio Russico, Petropoli 1844, p, 28. Vel sinus Kotzebuei, — Catalogus plantarum ... quas collegit ... Carolus Koch Jenensis, in: Linnaea: ein Journal für die Botanik in ihrem ganzen Umfange, vol. 15, Salinis Saxonicis 1841, pp. 633, 686; cf. binomina Parnassia kotzebuei, Pterostichus kotzebuei.
- ↑ Adelberti de Chamissonis et Diederici de Schlechtendal(de) Insulae et littora Arctica cis et trans fretum Beringianum, in: Linnaea, 1826, 1, p. 5.
Nexus externi recensere
|
Situs geographici et historici: Locus: 69°30′36″N 171°17′24″W • OpenStreetMap • GeoNames • Thesaurus Getty • Store norske Lexikon |
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad mare Tschukotense spectant. |