Lucius Arruntius (quando natus sit, nescimus, mortuus est anno 37) senator Romanus Augusti et Tiberii imperatorum temporibus. Pater eius Lucius Arruntius consul ordinarius anni 22 a.C.n. fuit. Ipse anno 6 ad 30 Iunii consulatum ordinarium gessit, tum Lucius Nonius Asprenas fasces suscepit. Augustus eum "non indignum et si casus (imperii) daretur ausurum" dixit[1]. Anno 14 Tiberius Arruntium "divitem, promptum, artibus egregiis et pari fama publice, suspectabat"[2], cum in senatu de principatu novi Augusti dixisset. Anno 15 curator aquarum fuit, anno 25 legatus Augusti pro praetore Hispaniae Citerioris factus Romam relinquere non permittebatur[3]. Anno 32 in senatu accusatus absolvebatur, sed anno 37 adulterii Albucillae damnatus mortem voluntariam petivit, servitium novi domini post Tiberium (iam Caligula regnaturus erat) ut effugeret[4].

Notae recensere

  1. Tacitus Annales I 13
  2. ibidem
  3. Tacitus Annales II 65,2
  4. Tacitus, Annales VI 47-48. Dio Cassius 58.27.


Antecessores:
Lucius Valerius Messalla Volesus et Gnaeus Cornelius Cinna Magnus
Consul
6
cum
Marco Aemilio Lepido
Successores:
Quintus Caecilius Metellus Creticus Silanus et Aulus Licinius Nerva Silianus