Lingua Thracica,[1] hodie exstincta, ad familiam Indoeuropaeam pertinuit. Idem fuit ac "lingua Bithynica"[2], post migrationes Thynorum in Bithynia olim adhibita; idem (secundum eruditos nonnullos) ac linguam Dacicam cuius locutores, iuxta ripam sinistram fluminis Danubii habitantes, a Traiano imperatore debellati sunt. Multi linguam Thracicam divisioni "Thraco-Illyricae" vel "Balcanicae" linguarum antiquarum Indoeuropaearum atttribuunt.

Lingua Thracica
Taxinomia: Familiae Indoeuropaeae attributa; fortasse linguae Dacicae adpropinquanda et in subfamiliam Thraco-Illyricam includenda
Status: lingua exstincta
Sigla: 1 —, 2 ine, 3 txh
Usus
Aevum: usque in saeculum IV vel V viva
Situs: Thracia, Bithynia et Moesia prae-Romanae et Romanae
lingua fere ignota, e nominibus inscriptionibusque perpaucis restituenda
Litterae:
Scriptura:
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Notae recensere

Bibliographia recensere

  • Dimiter Detschew, Die thrakischen Sprachreste (Vindobonae, 1957) pp. 541-565
  • Krzysztof Witczak, "Two Phonological Curiosities of the Thracian Language" in Linguistique balkanique vol. 45 (2006) pp. 487-496
  • L. Zgusta, recensio operis Detschew in Archív orientalní vol. 26 (1958) pp. 684-685