Lingua Noroena
Lingua Noroena, quae lingua ipsa Norrøn fere appellabatur, lingua Germanica septentrionalis erat, quae usque ad saeculum 17 in insulis Orceadibus et Catis (sive Hialtis) dicebatur. Verba autem et formae in Orceadibus adhibita atque ea in Catis adhibita valde inter se differunt. Hodie exstincta est. Pauca tantum verba scripta remanent, sed etiam homines hodie has insulas habitantes in lingua sua reliquiis illius linguae (paucis verbis, aliquot proprietatibus grammaticis) uti solent.
Exemplum recensere
Pater noster anno 1700 scriptus:[1]
- Favor i ir i chimrie,
- Helleur ir i nam thite,
- gilla cosdum thite cumma,
- veya thine mota vara gort
- o yurn sinna gort i chimrie,
- ga vus da on da dalight brow vora
- Firgive vus sinna vora
- sin vee Firgive sindara mutha vus,
- lyv vus ye i tumtation,
- min delivera vus fro olt ilt,
- Amen.
Lege etiam recensere
- Michael P. Barnes: The Norn Language of Orkney & Shetland. Shetland Times 1998. ISBN 1-898852-29-4 (72 paginae, unicus liber de Lingua Noroena)
Notae recensere
| Maiores linguae novissimae |
Batava Capitensis · Danica · Batava · Anglica · Theodisca · Norvegica · Suecica · Iudaeogermanica |
|---|---|
| Minores linguae novissimae | |
| Extinctae linguae |
Anglosaxonica · Burgundica · Crimaeo-Gothica · Francica · Gutnica antiqua · Gothica · Langobarda · Nordica antiqua · Noroena · Protonordica · Saxonica antiqua · Vandalica |
| Regionaliter recognitae linguae Germanicae |
Bavarica · Limburgica · Saxonica · Saterlandiofrisiana v. Septentriofrisiana · Germano-Scotica · Ulsterica |