Liber horarum est liber liturgicus ad catholicos laïcos fideles destinatus — contra breviarium, ad cleros destinatum —[1] et quo liturgiam horarum sequi poterat. Praeter recollectas preces quae ad diei horas congruunt, liber horarum calendarium generaliter continet ad viam liturgicam per totum annum sequendam, sed etiam interdum psalmos, evangelia necnon specialia officia. Libri horarum sunt frequentissimum mediaevalium ornatorum operum genus, quamquam non omnes ornati sint. Hac de causa magni momenti fons esse constant de vita in desinente Medio Aevo, et copiosam iconographiam de mediaevali Christianitate inspiraverunt.

Domine mea labia aperies: initium horae matines ex Horis Virginis. Horae Bedfordienses, circa 1415-1430.

Bibliographia recensere

  • Roger Chartier, Lectures et lecteurs dans la France d'Ancien Régime, Lutetiae: Seuil, 1987.
  • Christopher De Hamel, A History of Illuminated Manuscripts, Londinii: Phaidon, 1994 (1re éd. 1986) (ISBN 9780714834528), pp. 168-198
  • John Harthan, L'âge d'or des livres d'heures, Lutetiae: Elsevier Séquoia, 1977.
  • Arnaud Join-Lambert, « Du Livre d’Heures médiéval au Paroissien du XXe siècle », Revue d’Histoire ecclésiastique, 101/2, 2006, pp. 618-655.
  • Albert Labarre, « Heures (Livres d’Heures) », Dictionnaire de Spiritualité, tome 7, 1969, pp. 410-431.
  • J. de Mahuet, « Livre d’Heures », Catholicisme, 7, 1975, col. 907-909.
  • Anne Korteweg, « The Form and Content of Jean de Berry's Books of Hours » in Rob Dückers et Pieter Roelofs, The Limbourg Brothers: Nijmegen Masters at the French Court 1400-1416, Antverpiae: Ludion, 2005 (ISBN 90-5544-596-7), pp. 135-139

Notae recensere

  1. Livre d'heures in Encyclopaedia Universalis (inspectus 31 Aprilis 2016) (Francogallice)

Nexus interni

Nexus externi recensere