Ioachimus Camerarius iunior
Ioachimus Camerarius (Norimbergae natus die 6 Novembris 1534; ibidem die 11 Octobris 1598 mortuus), "iunior" seu "Norimbergensis" nuncupatus ut a patre homonymo distinguatur, fuit medicus et botanista.
Ioachimus Camerarius iunior
Obitus: 11 Octobris 1598; Norimberga
Patria: Germania
Familia
Memoria
Vide etiam paginam discretivam: Camerarius (discretiva)
Vita recensere
Patre Protestante, eruditissimo litterarum antiquarum interprete, Alberti Dureri Philippique Melanchthonis amico, Ioachimus iunior, studiis medicis dedicatus, in universitatibus Wittenbergensi Lipsiensique eruditus est. Vratislaviae apud Ioannem Cratonem(en) (archiatrum imperatorum futurum) munus medici municipalis didicit. Mox in Italiam profectus in universitatibus Paduana et Bononiensi professores Fallopium, Capivaccium(d), Aquapendente, Trincavellum(en), Aldrovandum audivit; praeter alios cum Ioanne Vincentio Pinello(en) medico et Petro Victorio philologo amicitiá iunctus est.
In urbe natali medicus municipalis ab anno 1564 meruit. Electoribus Saxoniae Augusto(en) et Christiano I(en), archiepiscopis Moguntinis Danieli Brendelio(de) et Wolfgango Dalbuurgio(de) succurrebat. Dispensatorium Valerii Cordi ad usum medicorum Norimbergensium corrigere et augere studuit. Collegium Medicum Norimbergense instituit, cui anno 1592 decanus factus est.
Ibidem hortum medicum ordinavit (maecenate Gulielmo landgravio Hessiae(de)) cui semina et plantas exoticas colebat ab amicis pluribus transmissas, Casabona(en), Paludano(en), Dalechampio, Pennio, Aicholz(de), Saraceno necnon aliis.[1] Quas plantas in Horto medico et philosophico, anno 1588 divulgatus, enumeravit et descripsit.[2] Moriturus epitaphium sibi praescripsit his verbis subscriptum: "Vita mihi mors est, mors mihi vita nova est."
De rebus medicis variis Latine scripsit. Commentaria botanica Petri Andreae Matthioli et libros in illis comprehensos de materia medica Dioscoridis e Latino sermone Theodisce vertit. Operum eius omnium celeberrima fuerunt Symbolorum et emblematum centuriae, quarum ipse tres centurias, plantarum (anno 1590 editam), quadrupedum, avium confecit; quartam etiam piscium paravit quam filius Ludovicus post patris mortem perfecit annoque 1604 divulgavit. Exemplar manu scriptum, quod anno 1587 paraverat, titulo Symbola et emblemata tam moralia quam sacra, in bibliotheca publica Moguntina servatur.[3]
Opera recensere
- 1577 (editor et auctor) : De re rustica opuscula nonnulla, lectu cum iucunda tum utilia Textus
- 1583 (editor et auctor) : Synopsis quorundam brevium sed perutilium commentariorum de peste Textus
- 1586 (interpres) : Kreutterbuch desz hochgelehrten unnd weitberühmten Herrn D. Petri Andreae Matthioli Textus
- 1586 (editor et auctor) : De plantis epitome utilissima Petri Andreae Matthioli Senensis medici excellentissimi ... diligenter aucta Textus; editio 1590
- 1588 : Hortus medicus et philosophicus, in quo plurimarum stirpium breves descriptiones, novae icones non paucae, indicationes locorum natalium, obseruationes de cultura earum peculiares, atque insuper nonnulla remedia euporista, nec non philologica quaedam continentur (Textus apud Google Books) Editio 1598
- 1590-1596 : Symbolorum et emblematum centuriae I-III (cui filius Ludovicus Camerarius centuriam IV anno 1604 addidit) Centuria prima 1590; Editio perfecta 1604
Notae recensere
Bibliographia recensere
- Editiones operum et documentorum
- Wolfgang Harms, Gilbert Hess, edd., Joachim Camerarius d.J.: Symbola et emblemata tam moralia quam sacra. Die handschriftlichen Embleme von 1587. Tubingae: Niemeyer, 2009
- Wolfgang Harms, Ulla-Britta Kuechen, edd., Joachim Camerarius: Symbola et Emblemata (Nürnberg 1590-1604). 2 voll. Graecii, 1986-1988
- Giuseppe Olmi, "Per la storia dei rapporti scientifici fra Italia e Germania: lettere di Francesco Calzolari a Joachim Camerarius II" in G. Brizzi, G. Olmi, edd., Dai cantieri della storia. Liber amicorum per Paolo Prodi (Bononiae: Clueb, 2007) pp. 343-361
- Eruditio
- "Ioachimus Camerarius" in Melchior Adam, Vitae Germanorum Medicorum (Heidelbergae, 1620) pp. 344–353
Inter fontes nostros - Peter M. Daly, recensio editionis Harms et Kuechen (1986-1988) in Emblematica vol. 6 (1992) pp. 378-381
- Karl Enenkel, "Camerarius's Quadrupeds (1595): A Plinius Emblematicus as a Mirror of Princes" in Karl A.E. Enenkel, Paul J. Smith, Emblems and the Natural World (Lugduni Batavorum: Brill, 2017) pp. 91–148
- Karl Enenkel, The Invention of the Emblem Book and the Transmission of Knowledge, ca. 1510–1610. Lugduni Batavorum: Brill, 2019. ISBN 978-90-04-35525-5
- Wolfgang Harms, "The Authority of the Emblem" in Emblematica vol. 5 (1991) pp. 3-29
- Sabine Mödersheim, "Sinnbilder als sprechende Natur: Allegorische Weltdarstellung und Naturdeutung in einer Emblemhandschrift des Joachim Camerarius" in IASL Online (2009)
- Jan Papy, "Joachim Camerarius's Symbolorum & Emblematum Centuriae Quatuor: From Natural Sciences to Moral Contemplation" in Karl A. E. Enenkel, Arnoud S. Q. Visser, edd., Mundus Emblematicus. Studies in Neo-Latin Emblem Books (Turnhout: Brepols, 2003) pp. 201–234
- "Joachim Camerarius the Younger (1534-1598)" in Lucia Tongiorgi Tomasi, Tony Willis, An Oak Spring Herbaria: Herbs and Herbals from the Fourteenth to the Nineteenth Centuries: A Selection of the Rare Books, Manuscripts and Works of Art in the Collection of Rachel Lambert Mellon (Novo Portu: Yale University Press, 2019) pp. 245-251 (Paginae selectae apud Google Books)
- Carsten-Peter Warncke, Symbol, Allegorie, Emblem. Die zweite Sprache der Bilder (Coloniae, 2005) pp. 91-95
- Svenja Wenning, Joachim II. Camerarius (1534-1598): Eine Studie über sein Leben, seine Werke und seine Briefwechsel (Medizinhistorische Studien vol. 9). Duisburg: WiKu-Wiss.-Verlag, 2015. ISBN 978-3-86553-441-5
Nexus externi recensere
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Ioachimum Camerarium iuniorem spectant. |
- Hannah Saunders Murphy, Reforming Medicine in Sixteenth Century Nuremberg (dissertatio Universitatis Californiensis)