Halae Parisienses
Halae Parisienses,[1] Francogallice Les Halles, fuerunt macellum principale urbis Lutetiae. Mercatu in hac regione urbana a medio aevo florente, novae aedes duodecim ferreae et vitreae magnarum hallarum Parisiensium inter annos 1851 et 1874 constructae sunt, architecto Victore Baltard. Mercatu maximo Parisiensi in suburbium Rungis translatum, aedes inter annos 1971 et 1973 omnino deletae sunt. Ibi hodie hortus publicus videtur, sub quo statio frequentissima ferriviae metropolitanae Parisiensis (Châtelet-Les Halles) et tabernae subterraneae (Forum des Halles) absconduntur.
Notae recensere
- ↑ De nomine cf. "hala" et "[https://logeion.uchicago.edu/falla falla'" apud Logeion. Locutionem "In Fallis seu hallis Parisiensibus" ibi habes (Du Cange s.v. "Fallae" (2): Inventar. Chart. reg. fol. 91. v°. ex Chr. ann. 1330)
Bibliographia recensere
- Fontes antiquiores
- 1803-1808 : Grimod de la Reynière et al., Almanach des gourmands vol. 1 (2a ed. 1803) pp. 187-194; vol. 3 (2a ed. 1805) pp. 301-307; vol. 5 (1807) pp. 337-338; vol. 6 (1808) pp. 292-293, cf. pp. 209-218
- 1862 : "Une visite aux Halles centrales" in Magasin Pittoresque vol. 30, Ianuario 1862 (pp. 26-30)
- 1873 : Emile Zola, Le Ventre de Paris (Lutetiae: Charpentier) Textus apud Gallica