Green Day
Green Day[1] (Latine: Dies Viridis), aliquando Greenday scriptum, est grex rockicus Americanus habens tres praecipuos socios: Billie Joe Armstrong (cithara, vox principalis), Michael Dirnt (cithara gravis, vox secunda), et Tre Cool, tympana). Grex in mundo punkiano in auliolo 924 Gilman Street Berkeleiae Californiae primum consociati sunt. Eorum primi disci pro Lookout! Records nomine libero (independent label) multos fautores attraxit, quorum aliqui se a grege deinde abalienabant, grege a maiore nomine (major label) conducto; nihilominus, Dookie, gregis primus maioris nominis discus, successus inrumpens (breakout success) anno 1994 fuit, qui plusquam 10 milliones rerum in Civitatibus Foederatis vendidit.[2]
Historia recensere
Formatio et primi anni (1986–1993) recensere
Anno 1987, amici Billie Joe Armstrong et Mike Dirnt (quattuordecim annos agentes) gregem Liberos Dulces (Anglice: Sweet Children) creaverunt. Prima praesentatio die 17 Octobris 1987 accidit in Rod's Hickory Pit in vico Vallejo Californiae, ubi laborabat mater Armstrong.[3] Anno 1989, Armstrong, Dirnt, et Ioannes Kiffmeyer (nomine falso "Al Sobrante") Green Day formaverunt, nomine ad cannabinem spectante.[4] In horto collegii Contrae Costae, collegii secundarii Sancti Pauli Californiae, ubi Kiffmeyer erat alumnus, grex primam praesentationem dedit.[5]
Grege canente audito, Laurentius Livermore, qui in Cave periodico gitarram? cecinit et societatem Lookout Records gubernabat, gregi pactum dedit: gregem cecinisse, dixit, sicut The Beatles in stadio Shea.[6][7] Anno 1989 primum discum EP, 1,000 Hours, ediderunt, et mox primum album LP, 39/Smooth.
Stilus et influentiae recensere
Musica recensere
Gregis carmina offerunt gitarram distortam, tympana insanientia, et bassum electronicum altum et praegravem. . . .
Plurimi suorum carminum cito agunt et brevia sunt, minus quam quattuor minutos. Hoc genus musicae aliorum gregum similis est qui apud 924 Gilman Street annis 1980 exeuntibus et 1990 ineuntibus canebant: Crimpshrine, Mustelae Eiulantis, The Mr. T Experience, Actionis Hederae, et aliorum gregum.
Primus Diei Viridis sonus saepe aequiparabat ad sonum gregum undae primae sicut Ramones, The Clash, et Buzzcocks.[8]
Verba recensere
Verba carminum gregis usitate sunt inornata, impolita, simplicia, sincera, aspera, et interdum subinsulsa et insolentia. Argumenta frequentissime sunt alienatio ("Jesus of Suburbia," "Boulevard of Broken Dreams," "Reject"), hysteria ("Basket Case," "Panic Song"), amor adolescens ("She," "80"), et effectus medicamentorum illicitorum ("Geek Stink Breath," "Green Day").
Exemplum carminis ad amorem adolescentem est "At the Library." Die 22 Ianuarii 1998 in tabula rerum gestarum in situ interretiali AOL, Latine sic sunt edita verba huius carminis, "In Bibliotheca":
- Heus, me aspiciens,
- Dic vere quid videas.
- Sed statim te avertis.
- Verba utilissima quaero.
- Ad te accedere timeo.
- Opportunitas languescit.
- Longe oculos fixens:
- Mox tu exis?
- Tantum indigeo tempore.
- Quid imprimis me conturbat?
- Similes tui mihi incognitae.
- Quos colores tuos adoro?
- Quid talem dolorem affert,
- Cur sic dementio?
- Quos colores tuos adoro?
- Cur iam tibi exeundum fuit?
- Cur tibi egrediendum fuit?
- Eheu! sors me recontigit:
- Puella cum amatore abiit.
- Fortasse reconveniemus.
Consilia alia recensere
Pinhead Gunpowder, The Frustrators, The Network. . . .
Socii in itinere recensere
- Iason White: gitarra, ? vox choralis (1999–hodie)
- Iason Freese: piano, claviculum, trombonium, saxophonium, accordio, gitarra, vox choralis (2003–hodie)
- Ronaldulus Blake: trumpetus, tympana, percussio, vox choralis (2004–hodie)
- Gabrielis McNair: trombonium, saxophonium tenorale (1999–2001)
- Curtus Lohmiller: trumpetus, tympana, percussio, vox choralis (1999–2004)
- Michaelis Pelino: gitarra? (2005–)[9]
Socii in sessionibus recensere
- Robertus Cavallo: piano (American Idiot)
- Petra Haden: violinus (Nimrod)
- Gabrielis McNair: trombonium (Nimrod)
- Stephanus Bradley: trumpetus (Nimrod et Warning)
Prior socius recensere
- Al Sobrante: tympana (1989–1990)
Discographia recensere
Datum Titulus Societas Aprilis 1990 39/Smooth Lookout! Records 17 Ianuarii 1992 Kerplunk! Lookout! Records 1 Februarii 1994 Dookie Reprise Records 10 Octobris 1995 Insomniac Reprise Records 14 Octobris 1997 Nimrod Reprise Records 3 Octobris 2000 Warning Reprise Records 13 Novembris 2001 International Superhits! Reprise Records 2 Iulii 2002 Shenanigans Reprise Records 21 Septembris 2004 American Idiot Reprise Records 15 Maii 2009 21st Century Breakdown Reprise Records 21 Septembris 2012 ¡Uno! Reprise Records 9 Novembris 2012 ¡Dos! Reprise Records 7 Decembris 2012 ¡Tré! Reprise Records 7 Octobris 2016 Revolution Radio Reprise Records 2020 Father of All Motherfuckers Reprise Records 2024 Saviors Reprise Records
Nexus interni
Fontes recensere
- Spitz, Marc. 2006. Nobody Likes You: Inside the Turbulent Life, Times, and Music of Green Day. Novi Eboraci: Hyperion. ISBN 1-4013-0274-2.
- The Green Day Story (Transmissum in Radio 1 Die Lunae, 20 Iunii 2005) (Nexus alternus: Link)
- Biographia Diei Viridis
- Nunciatio Diei Viridis
Notae recensere
- ↑ Laurentius Livermore (post Iacobus W. Amor nomen ei protulit)
- ↑ Ben Myers, "Green Day: American Idiot and the New Punk Explosion" (Aprilis 2006).
- ↑ https://web.archive.org/web/20080205024233/http://sanfran.com/archives/view_story/96/
- ↑ https://web.archive.org/web/20090216002019/http://metropolis.co.jp/tokyomusicconcerts/concert/359/tokyomusicconcertsinc.htm
- ↑ https://web.archive.org/web/20070629074841/http://www.contracosta.edu/archives/
- ↑ "Interview with Lawrence Livermore: An inside look at Green Day's early years". greenday.net
- ↑ Livermore, Larry. "Green Day's early history"
- ↑ Michael Azerrad, Our Band Could Be Your Life (Little Brown and Company, 2001), p. 496. ISBN 0-316-78753-1.
- ↑ https://web.archive.org/web/20100816232039/http://www.geekstinkbreath.net/greenday/article/behind-green-day
Nexus recensere
- Green Day Situs mandatus
- Green Day Mandatus fanaticorum situs
- MySpace situs mandatus