Gaius Antonius
In republica Romana Gaius Antonius (natus circa 80 a.C.n., mortuus 42 a.C.n.) fuit legatus Caesaris in bello civili ac fautor fratris sui triumviri Marci Antonii. A Marco Bruto anno 42 a.C.n. occisus est.
De familia. recensere
Gens Antonia plebeia sed nobilis. Gaius Antonius filius erat Marci Antonii Cretici (illius qui imperium infinitum adversus piratas acceperat), nepos vero clarissimi oratoris Marci Antonii, consulis 99 a.C.n., quem Cicero multum admirabatur. Mater ei Iulia Antonia fuit, sobrina Gai Caesaris. Duos fratres habuit : maiorem natu triumvirum Marcum, minorem vero Lucium Antonium (consulem 41 a.C.n.) necnon sororem quae Publio Vatinio nupserat.
De cursu honorum. recensere
Anno 49 a.C.n. Gaius Antonius, legatus Caesaris, litus Illyricum a Pompeiana classe defendebat, cum in insula Curicta a Gaio Octavio et Scribonio Libone, legatis Pompei, circumventus et captus est[2]. Cohortes autem quibus praeerat in exercitum Pompei coactae transire.
Anno 44 a.C.n., fratre suo Marco Antonio consule, alio fratre Lucio tribuno plebis, ipse praetor erat[3], cum Iulius Caesar occisus est. Mox etiam praetor urbanus factus est, in locum Marci Bruti[4] qui ob invidiam facti sui apud plebem ex Urbe recedere maluerat. Ita mense Iulio ludis Apollinaribus a Bruto praeparatis[5] praefuit. Exeunte anno, provincia Macedonia post praeturam sorte ei delata est. Quamquam senatus paulo post partitionem provinciarum senatusconsulto mutare decrevit, Gaius Antonius provinciam suam reciperare pro consule[6] conatus est, sed a Marco Bruto, qui bellum adversus Marcum Antonium parabat et eam provinciam praeoccupaverat, Apolloniae captus custoditus est, ut obses. Ita legiones eius provinciae in Bruti potestatem venerunt cuius imperium in ea regione a senatu confirmatum est. Primo noluit Brutus in captivum animadvertere[7], quamvis Cicerone hortante. Postquam vero proscriptionibus saevire coepit Marcus Antonius atque ipse Cicero iussu eius periit, Brutus amicum suum et cognatum Decimum Brutum vindicare decrevit[8], Gaio Antonio necando (anno 42 a.C.n. ineunte). Paucos post menses Marcus Antonius triumvir Quintum Hortensium, proconsulem Macedoniae et filium clari oratoris homonymi, qui mandata Bruti exsecutus erat, in tumulo fratris iugulavit, tamquam victimam piaculi causa immolandam[9].
Notae recensere
- ↑ Idem caput in denario Gnaei Planci anno 55 a.C.n. expressum est.
- ↑ Dio Cassius 41.40.
- ↑ Plut., Ant. 15.
- ↑ Appianus, Bell. civ. III,49 et 87.
- ↑ Dio Cassius 47.20. Cicero Ad Att. XV.12.1. Plutarchus, Brutus, 21.
- ↑ Pontifex quoque incerto anno factus est : nam anno 44 vel 43 a.C.n. denarium cudi fecit, in quo legitur ex una parte : C.ANTONIUS.M.F.PRO.COS et altera parte PONTIFEX ; supra instrumenta sacrificii (securis et duo simpula) expressa sunt ; de quo nummo vide Ernest Babelon, Descriprion historique et chronologique des monnaies de la République romaine, 1885 : Antonia n°148 = Crawford 484/1[nexus deficit]
- ↑ Appianus BC III,323.
- ↑ Plutarchus, Brutus 28.
- ↑ Plut., Ant. 22.
Fontes recensere
- Appianus, libro secundo Bellorum civilium 41 necnon libro tertio 49, 87, 104, 321-323 et libro quarto 317.
- Caesar, libro tertio de Bello civili capitibus 10 et 67.
- Cicero,libro primo Epistularum ad Brutum, epistulae 2-4.
- Philippica decima 6 et 9-13.
- Dio Cassius libro XLVII Historiae Romanae cap. 20-24 necnon XLI,40 et XLII,11 et XLV,9.
- Florus, libro secundo Epitomae rerum Romanarum, capite 13.
- Lucanus libro quarto Pharsaliae versibus 402-581.
- Orosius, libro sexto Historiarum adversus paganos capitulo 15 (8-9).
- Plutarchus, Brutus, 25-26 et 28 et Antonius 15 et 22.
- Suetonius, De Vita Caesarum, Divus Iulius capite 36.
- Titus Livius, Periochae 118 et 121.
- Velleius Paterculus, libro secundo Historiae Romanae, capite 69.
Plura legere si cupis... recensere
- Marie-Claire Ferriès, Les partisans d'Antoine : des orphelins de César aux complices de Cléopâtre. Burdigalae : Ausonius, 2007 : 322-324.