Funem extentum ire,[1] vel simpliciter funem ire, etiam Latinitate recentiore funambulismus (a funis + ambulare + -ismus), est ars acrobaticae secundum filum ferreum vel funem tenuem ambulandi. Cui in multis civitatibus culturisque est traditio antiqua, cum circo hodierno generaliter coniuncta. Aliae sollertiae funambulismo similes sunt funem laxum ire et slacklining.

Pedes ambulatoris in fune extento.
Funem ire. Manuscriptum Armenianum, 1688.
Maria Spelterini Niagara Falls die 4 Iulii 1876 transit.
Jultagi, Coreana funambulismi traditio.

Homo isto munere fungens vocatur funambulus sive neurobates sive funerepus sive schoenobates.[2]

Nexus interni

Notae recensere

  1. "Per extentum funem ire" (Horatius, Epistolae, 2.1.210–211).
  2. Omnia ea proponit Christian Helfer: Lexicon auxiliare, editio tertia, Saraviponte 1991, p. 498-499

Bibliographia recensere

  • Amorós, Andrés, José María Díez Borque, et Ana María Álvarez Pellitero. 1999. Historia de los espectáculos en España. Matriti: Castalia. ISBN 8470398253.
  • Petit, Philippe. 1985. On the high wire. Conversus e Traité du funambulisme Pauli Auster. Praefatio Marcelli Marceau. Novi Eboraci: Random House. ISBN 039471573X.
  • Winkler, Gisela, et Dietmar Winkler, eds. 1988. Menschen zwischen Himmel und Erde: Aus dem Leben berühmter Hochseilartisten. Berolini: Henschelverlag. ISBN 3362002609.

Nexus externi recensere