Franciscus Suárez

Franciscus Suárez (natus Granatae die 5 Ianuarii 1548; mortuus Olisipone die 25 Septembris 1617), iesuita dictus doctor eximius, fuit theologus, socius Societatis Iesu et philosophus neoscholasticae et legis peritus Hispanicus. Alma mater sua fuit Universitas Studii Salmanticensis.

Commentariorum ac disputationum in tertiam partem divi Thomae (1590).

Summae theologiae. De Deo uno et trino, I, 1607

Operis de religione (1625).

De incarnatione, pars prima (1745).

Putatur Suárez inter iuris gentium et philosophiae recentis, sicut theoria Hugo Grotii, Critica rationis purae Immanuel Kantii, philosophia Cartesii et Georgii Gulielmi Friderici Hegel patres esse.

Opera

• Disputationes metaphysicae (1597)
• De Deo uno et trino, (1606)
• Tractatus de legibus ac Deo legislatore (1612)
• Defensio fidei catholicae et apostolicae adversus Anglicanae sectae errores (1613)
• De anima (1621)

Eius systema suarismus vel suarezianismus vocatur.

Nexis externi

Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes!