Franciscus Ehrle (natus Isnae[1] die 17 Octobris 1845; Romae die 31 Martii 1934 mortuus) fuit Iesuita et cardinalis Germanicus. A die 17 Aprilis 1929 usque ad mortem fuit Bibliothecae Apostolicae Vaticanae bibliothecarius et archivarius.

Franciscus Ehrle: vexillum
Franciscus Ehrle
Cardinalis Ecclesiae Catholicae Romanae
Franciscus cardinalis Ehrle
Bibliothecae Apostolicae Vaticanae bibliothecarius et archivarius
titulus
Sancti Caesarei in Palatio
Natus 17 Octobris 1845
presbyter ordinatus 24 Septembris 1876
episcopus nominatus numquam
episcopus consacratus numquam
Cardinalis promulgatus 11 Decembris 1922
a papa Pio XI
Mortuus 31 Martii 1934


Opera recensere

  • Bibliotheca theologiae et philosophiae scholasticae selecta. 5 vol., Lutetiae 1885-94.
  • Historia Bibliothecae Romanorum Pontificum tomus. I. Romae 1890
  • Der Sentenzenkommentar Peters von Candia. 1925
  • Der vatikanische Palast in seiner Entwicklung bis zur Mitte des 15. Jahrhunderts tomus .I (cum H. Egger). Sancta Sedes 1935
  • una cum Henrico Denifle Archiv für Literatur- und Kirchengeschichte des Mittelalters, septem tomi 1885 – 1900.

Lege etiam recensere

  • Christ, Karl: Kardinal Franz Ehrle. Lipsiae 1935.
  • Gangl, Peter: Franz Ehrle (1845-1934) und die Erneuerung der Scholastik nach der Enzyklika "Aeterni Patris". Ratisbonae 2006.
  • Huber, Raphael M.: Francis Cardinal Ehrle S. J. 1845-1934. In memoriam. In: The Catholic Historical Review, 20 (1934), pag. 175-184.

Notae recensere

  1. J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3

Nexus externi recensere

 

Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes!