Diastole[1] sive hypodiastole[2] est interpungendi ratio, qua impediatur ambiguitas forte creata vicinorum verborum nexu, sicut: si quis ΕΣΤΙΝΑΞΙΟΣ dicat scriptione continua usus velitque hanc phrasin ΕΣΤΙΝ ΑΞΙΟΣ 'est dignus' (nec ΕΣΤΙ ΝΑΞΙΟΣ 'est Naxius') intellegi, scribat ΕΣΤΙΝΑΞΙΟΣ usus diastole, quam Diomedes ita describit: "dextera pars circuli ad imam litteram adposita."

Diastole
Vide etiam paginam discretivam

Notae recensere

  1. Diomedes 1.435.11 Keil.
  2. Quint. Inst. 11.3.35 (litteris Graecis).

Bibliographia recensere

  • Müller, Rudolf Wolfgang (1964) Rhetorische und syntaktische Interpunktion: Untersuchungen zur Pausenbezeichnung im antiken Latein. Eberhard-Karl-Universität.