Circulus aquae, etiam circulus hydrologicus appellatus, est circulus biogeochemicus, qui continuum aquae motum in, supra, infraque superficiem telluris describit. Massa aquae in tellure stabilis fere manet, sed distributio aquae inter maiores receptacula (glaciem, aquam dulcem, salsam, atmosphaericam) aliquantulum variat, multis mutationis climaticae variabilibus innitens. Aqua ab alio ad alium receptaculum movetur, ut a flumine ad oceanum et ab oceano ad atmosphaeram, per certas rationes physicas, praecipue evaporationem, condensationem, praecipitationem, infiltrationem, exsiccationem superficialem, fluxionem subterraneum. Aqua sic movens varias habet formas, inter quas liquidum, solidum, et vapor.

Circulus aquae omnis orbis terrarum.[1]

Nexus interni

Notae recensere

  1. Abbott et al 2019.

Bibliographia recensere

  • Abbott, Benjamin W., Kevin Bishop, Jay P. Zarnetske, Camille Minaudo, F. S. Chapin, Stefan Krause, David M. Hannah, Lafe Conner, David Ellison, Sarah E. Godsey, Stephen Plont, Jean Marçais, Tamara Kolbe, Amanda Huebner, Rebecca J. Frei, Tyler Hampton, Sen Gu, Madeline Buhman, Sayedeh Sara Sayedi, Ovidiu Ursache, Melissa Chapin, Kathryn D. Henderson, et Gilles Pinay. 2019. "Human domination of the global water cycle absent from depictions and perceptions." Nature Geoscience 12, no. 7 (Iulius): 533–40. doi:10.1038/s41561-019-0374-y Bibcode 2019NatGe..12..533A. s2cid 195214876. PDF.
  • Anderson, J. G., D. M. Wilmouth, J. B. Smithm et D. C. Sayres. 2012. "UV Dosage Levels in Summer: Increased Risk of Ozone Loss from Convectively Injected Water Vapor." Science 337, no. 6096 (17 Augusti): 835–39. doi:10.1126/science.1222978. PMID 22837384. Bibcode 2012Sci...337..835A |s2cid=206541782.

Nexus externi recensere

  Vicimedia Communia plura habent quae ad circulum aquae spectant.