Belliiocensis
Belliiocensis regio[1] (Francogallice Beaujolais) est regio historica ad septentronem Lugduni in Francia sita, quae in septentrionem praefecturae Rhodani et in meridiem Araris et Ligeris extenditur. Est, quondam provincia Francica, cuius urbs est historice Bellum Iocum(fr), ex qua sumit nomen eius, et caput actualis est Villa Franca ad Ararem (caput arrotundimenti Rhodani).
Geographia recensere
Situs recensere
Bellijocensis est posuere in montibus siti in septentrio-orientem Massivi centralis, finitimi ad orientem a valle Araris, et ad occidentem per valle de Ligeris. Montes Bellijocensis, ut aliquando refertur ad hoc statuto, sunt contigua ad aquilonem, in montes Matisconenses, et ultra Morvano, et in meridie ad Montes Lugdunenses, et ultra ad massivum de Pilat. Maior pars Bellijocensis, et plures eius multitudo, sita est in clivo orientali massivi.
Duas viae communicationis naturales advertent Bellijocensis septentrionem et meridiem Massivi montani[2] : meridie, transiens de Tarare (Collis Silvaticorum, 725 metra) inter valle Turdine atque Rhins, tributaria Ligeris; transiens Beaujeu septentrionem, dona ad ortum de erosione interiorem Massivi, quam communicat ab Bella Villa cum Pulliaco par collis des Écharmeaux.
Culmen recensere
Culmen montum Bellijocensis est in Mons Sancti Rigaldus, ad 1 009 m altitudinis. Culmen est concomitante par rupa d'Ajoux at 970 metris et mons Tourvéon ad 949 metris.
Hydrographia recensere
- Arar flumen currit per Bellijocensis in septentrionem (Matisco) ad meridiem (Anse), ad clivum orientalem.
- Ardières, occidentem versus orientem convertitur, aqua Bellum Iocum, et lonas in Arar ad Bellam Villam ad Ararem
- Azergues fluit usque collis des Écharmeaux versus meridiem, et tunc circa puncto australe massivi per influire in Arar ad Anse.
- Turdine, ad austro-occidentem Bellijocensis, influit in Arbresle in Brivana, tributarium de Azergues.
- Rhins folia montes Bellijocenses ad occidentem et lonas in Liger ad Rodumnam.
Historia recensere
.svg)
Ab 1898, Claudius Savoye, magister in Bellijocensis, scripsit librum qui refertur ad Bellijocensem praehistoricam. Bellijocensis primum baronia, quae habuerunt ad saeculum IX ab Gullielmus, comes Lugdunensis et Forensisis, qui mortuus est in 0 . Ad mortem, baronia cecidit ad filium Berardus, qui primum peperit titulo dominus Bellijocensis. Hoc primum domus mortuus est in 1265, in persona Guiscardus V.
Isabel, eia heressa, nupta Reginaldus, comes Forensis, qui factus est in caput de nova domo domini Bellijoci, inter quos et nos note Eduardus I, mariscallus Franciae. Baronia Bellijoci abiit ad 1400, in Domo Borbonia, per cessione qui fecit Eduardus II Bellijocensis ad Ludovicum II Borboniensis, eius patruus. Unum semen hoc, Petrus II Borboniensis, genitor Bellijoci uxorem Annam Franciae, filia Ludovici XI, dicta Domina Bellijoci.
In 1522, Bellijocensis, confiscatus ad constabularium Borboniae, datum Ludovica Sabaudiae, mater Francisci I. Reunitus ad coronam in 1531, factus in 1560 per Franciscum II, ad Ludovicum III Monpenserii, heres Constabularii. Maria Monpenserii porta in dotem, in 1626 ad Gastonem Aurelianensem, cuius filia, celebris Grande Mademoiselle (Magna Dominitiola), legata Philippus Aurelianensis, frater Ludovici XIV.
Bellijocensis, erectus in comitatum, remansit in Domus Aurelianensis. Ultimum principem, qui semper peperit titulo comitis Bellijocensis, erat Ludovicus Carolus Aurelianensis, tertius frater regis Ludovici Philippi I, natus in Paris in 1779, et mortuus in Melita in 1808.
Activitas recensere
Oeconomia Bellijocensis repausa ab viticultura, industria et activitatibus servitium coniunctum conspectu hominum. Autem, tertia laboratorum qui habitant in Bellijocensis opus in Agglomeratio Lugdunensis[3].
Bellijocensis consistit tres zonae geographicae distinctae:
- Vallis Araris, ubi sunt maior communicatio itineribus (via, via regia, ferrivia, Arar canalizatum), et ubi sunt activitates industriales immutavit ;
- clivus Bellijocensis, quae portant vinea ;
- Bellijocensis Viridis: activitas agricula dominata ab agricultura, industria arboribus ferebat a identitate naturale, et fortis aliquet, oeconomia traditionalis in phase diversificationis (post textile ad metallurgiam, plastica, et agroalimentaris), activitatis turistica cum forte progresso.
Viticultura recensere
Bellijocensis est regio vinicola, nota pro sua vina typica, vina rubra a 99% uvae Gamay.
Productio media fecit in 1,1 decies centena milia hectolitrum per campaniam dividitur in duodecim AOC: Beaujolais, Beaujolais Villages et decem cruda (Morgon, Régnié, Moulin à vent, Cote de Brouilly, Brouilly, Juliénas, Saint-Amour, Chénas, Chiroubles et Fleurie). Sole appellationes genericae nomina (primum duo) potest ponere dicunt ipsum primum. Idem est, et expectatur in mundo omni anno in tertio die iovis novembris in traditionalis degustationis de Belliiocense novum(fr)[4].
Silvicultura recensere
Disperdentur excelsa Bellijocensis habent multi insidiis plantatae coniferis.
Textilis recensere
Multa plectentes molendinis sunt praesentes in regione.
Cultura popularis recensere
Litterae recensere
- Bellijocense novum venit, fabula per Renato Fallet, 1975.
- Vinea Diaboli, fabula per Philippo Bouin, Instat de la Cité 2013
Filmographia recensere
- Bellijocense novum venit, Ioannes Lucas Voulfow, 1978 (accommodata a fabula eiusdem nominis) ;
- Post eum, Gaël Morel, 2007.
Notae recensere
- ↑ Cf. titulum operis Symbola heroica m. Clavdii Paradini, Belliiocensis canonici, et d. Gabrielis Symeonis (1600)Textus. "Absumendarum navium auctor Sancolumbus fuit legionis Bellijocensis centurio" (p. 147 apud Google Books).
- ↑ . 1930.. pp. 110-112
- ↑ Formula:Pdf Le Beaujolais : un territoire rural marqué par les restructurations industrielles, sur insee.fr.
- ↑ Site officiel des vins du Beaujolais