Appius Claudius P.f. Pulcher
Appius Claudius P.f. Pulcher (natus saeculo 3 a.C.n., mortuus anno 211 a.C.n.) fuit vir publicus Romanus.
Familia recensere
Pater eius Publius Claudius Pulcher, consul anni 249 a.C.n. erat. Filii eius tres consules erant: Appius Claudius Ap.f. Pulcher anno 185 a.C.n., Publius Claudius Ap.f. Pulcher anno 184 a.C.n., Gaius Claudius Ap.f. Pulcher anno 177 consulatum gessit.
Cursus honorum recensere
Ipse Appius anno 217 inter Secundum Bellum Punicum aedilis curulis erat et anno 216 tribunus militum Proelio Cannensi interfuit. Anno 215 praetor erat[1] et deinde 214 Siciliam administravit. Anno 212 una cum Quinto Fulvio M.f. Flacco consul electus Capuam obsedit atque expugnavit.
Bibliographia recensere
- Carolus-Ludovicus Elvers, "C. Pulcher, App. [I 20]" in Der Neue Pauly vol. 4 (Stutgardiae: Metzler, 1998. ISBN 3-476-01474-6) col. 704–705.
Notae recensere
- ↑ Titus Livius, Ab urbe condita, XXIX 41, 4
| Antecessores: Quintus Fabius Q.f. Maximus et Tiberius Sempronius Ti.f. Gracchus II |
Consul 212 a.C.n. cum Quinto Fulvio M.f. Flacco III |
Successores: Publius Sulpicius Ser.f. Galba Maximus et Gnaeus Fulvius Cn.f. Centumalus Maximus |