Angelus Mai

-2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Angelus Mai vel Angelus Majus (natus Schilparii apud Bergomum die 7 Martii 1782; mortuus Castri Gandulphi die 8 Septembris 1854) fuit philologus atque cardinalis Italicus, qui opera quaedam antiqua in chartis palimpsestis invenit ediditque, inter quae est Ciceronis De re publica, cum Bibliothecae Ambrosianae atque posteriori tempore Bibliothecae Vaticanae praefuit. Antea etiam secretarius Congregationis de Propaganda Fidei fuerat.

Vexillum generale cardinalis Angelus Mai Cardinalis Ecclesiae Catholicae Romanae
Angelus Mai
Praefectus Bibliothecae Vaticanae
titulus S. Anastasiae
Natus	7 Martii 1782
presbyter ordinatus	anno 1808
Cardinalis promulgatus	12 Februarii 1838
a papa	Gregorio XVI

Angelus Mai fuit Cardinalis Sanctae Romanae Ecclesiae undevicesimo saeculo. Per regna sex episcoporum Romanorum vixit: Pii Sexti, Pii Septimi, Leonis Duodecimi, Pii Octavi, Gregorii Sexti Decimi. Etiam in Italia Napoleonis Bonaparte expeditiones turbulentos annos spectavit. Hodie clarissimus pro opera splendidus philologus, inventis chartis palimpsestibus et conversis talium antiquorum scriptorum, quales Cicero, Diodorus Siculus, Polybius, Oribasius, Procopius, et Romani iurisconsulti sunt. Etiam inventiones de sanctis partibus Augustini, Hilarii, Cypriani, Hieronymi, Ambrosii, Athanasii, Cyrilli, Basilii, Origenis, Irenaei, Eusebii Caesareae fecit, et humanismo Italiae (de auctoribus velut Petro Bembo, Iacobo Sannazario, Iacobo Soleto^?) et de Latinis poetis ex saeculis quarto decimo et quinto decimo (Angelus Politianus). Primum illos scriptores Italiae typis impressit, quod ei momentum gentis dedit. Aequaevi eum operari incomparabilis studii dixerunt. Obtretractores eum custodivisse zelotypum^? hunc litterarum thesaurum dixerunt, sed homines aestimantur qua societatem tenent. Leopardius poeta Italiae Novae apud amicissimos erat, et haec amicitia eum honoravit, nam aestimatio poetae a multae privatae culpas certe absolvit.

Summa vitae consideretur intertexuisse cum Romanae Ecclesiae hierarchia. Adulescentia ad iugendum se Societati Iesu professus est. Anno millesimo septingentesimuo septuagesimo nono tiro societatis erat, etiam viginti quinque annis postea Neapolim (ubi magister classicorum servavit) etiam dum Romae (ubi Collegio Romano sua studia perfecit) locatus est. Tum Orvienti^? docuit, dum inter se Pius Septimus et Napoleo pugnabant et occupatia^? urbs a duce Miollo^? anno millesimo octingentesimo octavo coercuit eum abitu. Assidue bellare certe impedimentum studendo est. Quamquam res belli faciantur pro bonos argumentos scribendi, verum dolor belli difficilis pervictu est. Napoleone in Russia victo, Mai avidus ad operam suam redire erat. Post abitu septibus^? anno propter paleographica eius "talenta" Ambrosiane Bibliothecae Mediolani designatus est. Ibi postea anni tribus aliquot orationes Ciceronis invenit; inter illos Pro Scauro, Pro Tullio, Pro Flacco, In Clodium, et In Curionem erant, quarum multae chartis palimpsestis inventae sunt. Mai infirior^? inscriptiones quibusdam chemicis recuperavit. Aliqae palimpsestis tabulas, invenit inter quos^? Gothicam translationem^? St. Pauli, orationem Isaei^? De haereditate Cleonymi, fragmentum Plauti Vidularia et commentarios de Publio Terentio Afro, Iulii Valerii^? biographiam Alexandri Magni Itinerarium Alexandri vocatam, De Virtute a Philone,^? dissertationem ab Themisto,^? fragmentum Dionysi Halicarnassensis, et Armenae^? scriptum translationis^? Eusebii Annales. Etiam diu perditas litteras inter rhetorem Marcum Cornelium Frontonem et futuros imperatores Marcum Aurelium et Lucium Verum invenit. Memoria Consili Chalcedonensis supra compositam erat. Mai operere^? diligenter ut conservar^? codicem et simul enodarem^? litteras debuit. Paules^? annis postea celeberrina^? gesta recuperatio Ciceronis De re publica est. Bibliis Sacris se contulit, cum sibi licuit ostendere vulgo maiorem codicem Graece scriptum.

Fama colli per Europam, praepositi in Societate Iesu credere inceptaverunt eum melius operatum esse extra ordinem. Societate abii^? anno millesimo octingentesimo undevicesimo, sed studium profanus ecclesiasticus continuavit. A Sancto Patre^? arcessitus est ad in Bibliotheca Vaticana operandam et librariu^? bibliothecae agnotus erat. Illa efficientissima pars sua vitae erat. Mai industrio typographum erat, ut aliquot constantes ephemerides creavit qibus inventa sua sicut haec aliorum philogorum edidit. Inter nos anecdota: Scriptorum veterum nova collectiones (quod continuit decem volumina inter annos domini mille octingenti viginti quinque ad triginta octo), Classici auctores (aequo eventu ac anecdota), Spicilegium Romanum (quod decem volumina inter annos triginta novem ad quadraginta quattuor continuit), et Novum Patrum bibliotheca, quod donec morte edere proffivit^? (septem volumina inter annos quinquaginta duo ad quinquaginta quattuor). Feracitas^? eius in arena contradicere accusationes eum coacervavisse antiquos libros viditur.

Officium Praefectus Congregatio de Propaganda Fide anno tricesimus tertius accepit. Februario duodecim milesimus octogesimus tricesimus octavus^? fuerit^? Cardinalis Sanctae Romanae Ecclesiae. Eodem tempore, honori Sacerdos-Cardinalis Sanctae Anastasiae designatus erat. Postea quinque annis Praefectus Romanae Curiae factus erat, sed se officio mox abdicavit aetatem debuit.^? Continuit investigatii^? donec eius morte lacu de^? Castri Gandulfi^? anno mille octingenti quinquaginta quattuor. Mai praedantibus investigationibus in Ambrosiana Bibliotheca et Vaticana Bibliotheca minus laboris relictus est successoribus in translatis et editie.^? Antea Mai, gravis pars antiqui mundi ignota erat; postea, mortuus plures quam trecenti quinquaginta scriptores classici, generibus variis, ad lucem perlati erant. Conservare codice tamen perpetuum negotium est, et ita librarii antiquum tabularum non penuriam operae agendae habuerunt.

Bibliographia

• Prina, B. 1882. Biografia del cardinale Angelo Mai. Bergomi.
• Cozza-Luzi. 1883. Epistolario del card. Angela Mai. Bergomi.
• Gervasoni, Gianni. 1954. Angelo Mai. Bergomi.
• Fronto, Marcus Cornelius Fronto. Loeb Classici Bibliotheca (Numer Tertius Decimus), converses est abs C. R. Hanes, Jan. Primus 1920. ISBN 0-674-99125-7.

Nexus externus

Vide Angelus Mai apud Vicifontem.

• Georgios Fatouros, "MAI, Angelo" in Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon  vol. 5 (Herzberg, 1993. ISBN 3-88309-043-3) , columnae 560–562 (Theodisce)
• "Curriculum vitae" e The Hierarchy of the Catholic Church (situs a Davide M. Cheney elaboratus) (Anglice)
• s:en:Catholic Encyclopedia (1913)/Angelo Mai

Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes!