Alfredus Andersch

Alfredus Andersch (natus Monaci die 4 Februarii 1914; mortuus in Berzona/Locarni districtus Helvetiae die 21 Februarii 1980) fuit scriptor Germanicus. Magnam auctoritatem in litteris Theodiscis post secundum bellum mundanum confectis habuit.

Sepulcrum Alfredi Andersch et uxoris.

Vita

Filius praefecti cuiusdam, duodeviginti annos natus praeses factus est Unionis Communisticae Bavariae Meridionalis, quam ob rem anno 1933 in castris carceralibus Dachani menses tres degere debuit. Inde ab anno 1940 stipendia merebatur. Anno 1944, contubernalibus desertis, ab Americanis captus est. Annis inter 1945 et 1946 operam assistens in diario "Münchener Neueste Zeitung" conscribendo dabat. Annis inter 1946 et 1947 una cum Ioanne Varnerio Richter periodicum Der Ruf edidit. Inter prima membra associationis litterariae "Gruppe 47" fuit et tamquam homo radiophonicus (anno 1948 excogitavit et moderabatur emissiones vespertinas "Abendstudio" stationis radiophonicae Francofurti) praeconium efficax de litteris Germanicis postbellicis fovendis faciebat. Dramatibus radiophonicis commentariisque scientificis praesertim excellebat, primo Francofurti postea Stutgardiae. Anno 1958, Germaniam relinquens Helvetiam petivit.

Opera

Magni momenti apud Andersch est libertas homini sine condicionibus concedenda. Quae autem haud raro solum cum fuga attingi potest. Personas eius operum in margine societatis vivere accidit. Narratio autobiographica praetitulata Die Kirschen der Freiheit (1952) de Andersch communista et desertore agitur. In mythistoria cum titulo Sansibar oder der letzte Grund (1957) transfugae varii praesentantur: relicturi fuerunt aut Germaniam Nazisticam aut dogmata Communismi aut urbis Rerik angustias. De ista fabula Milesia pelliculam fecit anno 1987 Bernardus Wicki. Nova variatio thematum in mythistoria praetitulata Die Rote (1960) invenitur. Anno 1967 scripsit mythistoriam Ephraim, in qua Iudaei vagantes solitudinem patrioticam politicamque Alfredi Andersch produnt.

Sed opus maximi momenti Winterspelt vocatur (1974), conventus ducum militarium ante Arduennae expeditionem. Praefecti ante pugnam argumentis diversis politice pensatis de pugna facienda certant.

Fabulas multas scripsit praeter mythistorias, quae his voluminibus insunt:

• Geister und Leute (1958)
• Ein Liebhaber des Halbschattens (1963)
• Tochter (1970)
• Mein Verschwinden in Providence (1971)
• Der Vater eines Mörders (1980; de patre Henrici Himmler)
• Flucht in Etrurien (1981)

Insuper mentio facienda est de lyricis quibusdam (Empört Euch, der Himmel ist blau, 1977), fabulis docentibus (Die Blindheit des Kunstwerks, 1965, Öffentlicher Brief an einen sowjetischen Schriftsteller, das Überholte betreffend, 1977) et de itinerariis (Wanderungen im Norden, 1962, Hohe Breitengrade, 1969, Norden, Süden, rechts und links, 1972, Einmal wirklich leben. Tagebuch in Briefen, 1985).

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Alfredum Andersch spectant.

• De vita.
• Nexus apud DDB.
• De notis Winfridi Georgio Sebald in scriptorem Andersch consideratio.