Acheulium
cultura
Acheulium,[1] Francogallice Acheulien est aevum sive potius cultura archaeologica Hominis erecti aevi palaeolithici. Quae cultura a Gabriele de Mortillet anno 1872 primum descripta est e vestigiis in suburbio Saint-Acheul Samarobrivae repertis. Annis fere 1 700 000–300 000 a.p. floruisse censetur.
Notae recensere
- ↑ Nomen Neolatinum in operibus praecipue Theodiscis usitatum. Fontes: Hans Sachsse, Anthropologie der Technik: Ein Beitrag zur Stellung des Menschen in der Welt (Vieweg, 2013) p. 62 tab. IV (Paginae selectae apud Google Books); p. 59 tab. 1
Nexus interni
Bibliographia recensere
Unam legis e paginis de
aevis archaeologicis
disserentibus
- Oriens Medius: Periodus Iemdet Nasr, Periodus archaica dynastica Sumeria, Imperium Accadium, Dynastia Gutia, Tertia dynastia Ur, Regna Amorrea, Prima dynastia Babylonia, Cassitae, Hittitae, Imperium Assyrium
- Europa: Cultura ceramicae cordatae, Cultura Unetice, Cultura tumulorum, Cultura camporum urnarum, Cultura tumulorum Armoricae, Cultura Wessexiae, Cultura Hilversum, Cultura argarica, Cultura Las Cogotas, Cultura aetatis Aeneae finalis Atlanticae, Cultura Talaiotica, Cultura Cycladica, Cultura Minoa, Cultura Helladica, Cultura Mycenaea
- Gabriel de Mortillet, "Classification de l'âge de la pierre" in Matériaux pour l'histoire primitive et naturelle de l'homme (1872) pp. 464-465
 |
Haec stipula ad archaeologiam spectat. Amplifica, si potes! |